Een steenlopertje De zeekraal bijvoorbeeld lijkt
bezig met het openen sprekend op een wat ijle, flink
van een mosselschelp. venakte cactus
Andere soorten hebben
methoden om het met het water
opgenomen zout weer kwijt te
raken. Aan de onderkant van de
bladeren zitten huidmondjes,
waardoor -vooral na langdurige
droogte- het teveel aan zout
wordt uitgescheiden. Dat is
onder andere bekend van
strandzoutgras, zeeweegbree en
Engels slijkgras.
Het Engels slijkgras is een
pionier die op de overigens nog
kale slikbodem dichte horsten
vormt. De stevige, rechtop
staande stengels filteren zand en
slib uit het vloedwater. Zo wordt
de bodem geleidelijk opgehoogd
en wordt de weg vrij gemaakt
voor andere schorreplanten.
In de slijkgrasvelden vestigen zich
"^Vertrekpunt voor de
excursie.
ook vaak wieren, maar een
stenen strekdam, vlakbij één van
de dijkovergangen heeft in dat
opzicht nog veel meer te bieden.
Blaaswier, buiswier, gezaagde zee
eik, knotswier en darmwier zijn
namen die staan voor evenzovele
fraai gevormde wieren in allerlei
tinten.
Vlakbij de dijkvoet is een
rommelhoekje tegen de strekdam
helemaal bedekt met door de zee
gladgeschuurde stenen. Daar
dribbelen goed gecamoufleerde
steenlopertjes rond, op zoek naar
voedsel. Het timide roepje van
een strandplevier geeft aan dat
vlak in de buurt ergens het nest
moet liggen. Haast onzichtbaar
door de perfecte schutkleur ligt
het even verder. Een gevaarlijk
plekje, want nog geen meter er
Jonge kokmeeuwen.
vandaan ligt het vloedmerk:
losgeslagen wieren, rottende
plantenresten, wulke-eieren en
een witte kartonverpakking met
grote blauwe letters:
melk'de witte motor.
Het Paulinaschor is een
uitstekende plek om (opnieuw)
kennis te maken met de
Westerscheldekust in al haar
boeiende gedaanten. Onze
wandeling naar het Paulinaschor
is op zaterdag 27 mei om 10.00
uur. Het vertrekpunt is
aangegeven op het kaartje bij dit
artikel. Tot dan.
PAULINA
SCHOR
