Tuin van Zeeland
Het beheer van bosranden dient Voorjaar in het bos
extra secuur te gebeuren. van Ter Hoo8e'
Vanwege de dominante wind-
invloed op een bos, en dat geldt
natuurlijk zeker in Zeeland, is de
optimale situatie dat bosranden
minimaal enige tientallen meters
breed zijn en qua hoogte-
opbouw een wigvorm vertonen:
beginnend met struweel, dat
overgaat in steeds hoger
wordende bomen, waardoor de
wind als het ware over het bos
heen geleid wordt.
Het bos van Ter Hooge is in één
keer ingeplant en daardoor (nog
steeds) vrij uniform van leeftijds
opbouw en boomhoogte.
Bij de inplant is niet veel
rekening gehouden met een
geleidelijke opbouw van de
Hierbij worden tijdens de
wintermaanden in een bepaald
gedeelte van het bos een aantal
bomen verwijderd. Het gaat dan
om boomsoorten die daar niet
dominant mogen worden, of om
bomen die het verder uitgroeien
van andere, beter ontwikkelde
bomen belemmeren. In principe
wordt elk jaar een bepaald
gedeelte van het bos bekeken op
de noodzaak van wel of niet
dunnen. Voor een groot deel van
het bos is gekozen voor een
dominantie van de eik. Bij de
dunning gaat het er dan dus om
gunstige voorwaarden te
scheppen voor de ontwikkeling
van oude en jonge eiken.
De boomsoorten die meestal
verwijderd moeten worden zijn
de sneller groeiende es en
esdoorn. Bij de dunning moet
uiteraard voorkomen worden dat
er grote gaten in het bos ont
staan. Of dat moet juist de
bedoeling zijn om ter plaatste
door middel van aanplant bos-
verjonging uit te voeren.
Die jonge onderbeplanting dient
dan wel de eerste jaren
beschermd te worden tegen het
vegen van het gewei door ree
bokken en tegen vraat van hazen
en konijnen. Ook kunnen jonge
boompjes de eerste jaren veel
moeite hebben met welig
groeiend kleefkruid, brand
netels. fluitekruid of braam.
In bosgedeelten waar de hier
voor vermelde etage-opbouw
goed ontwikkeld is. is voor
bosverjonging meestal geen
aanplant meer nodig, omdat
natuurlijke bosverjonging plaats
vindt.
Het Zeeuwse Landschap onderzoekt momenteel de mogelijk
heden om in het kader van de op stapel staande ruilverkaveling
van Walcheren het bosgedeelte van het landgoed Ter Hooge uit te
breiden. Het plan is om tegen de westkant van het bos een ca.
40 ha groot heggenlandschap, vergelijkbaar met dat bij Nisse, aan
te leggen. Hierbij wordt teruggegrepen op het oude landschaps
beeld van Walcheren zoals dat voor de inundatie tijdens de
Tweede Wereldoorlog aanwezig was. Op de kreekruggen kwam
toen een kleinschalig verkavelingspatroon voor, waarbij gras
landen en akkers omgeven waren door heggen en kleine
bossages. Vanwege de landschappelijke schoonheid daarvan
werd Walcheren toen de ..Tuin van Zeeland'' genoemd.
Als het plan doorgaat zal te zamen met het bos van Ter Hooge een
grootschalig gebied ontstaan dat niet alleen belangrijke natuur-,
landschappelijke- en cultuurhistorische waarden zal hebben, maar
tevens een belangrijke dagrekreatieve funktie zal gaan vervullen.
