Zand in Zeeland droog na regenva
door Louis Dekker en Evert Bisdom
Boomkikkers komen verspreid
over de hele wereld voor, maar
de meeste soorten treffen we aan
in de tropische streken. In Euro
pa zijn er maar drie soorten,
waarvan de bij ons voorkomen
de Europese boomkikker (Hyla
arborea) de noordelijkste ver
spreiding heeft. In de meeste ons
omringende landen is het diertje
eilandsgewijs te vinden. In ons
land is het verspreidingsgebied
ook niet meer aaneengesloten
en brokkelt nog steeds verder af.
De boomkikker gaat in ons land
- in Zeeuws-Vlaanderen - een
onzekere toekomst tegemoet.
De rijksoverheid heeft ingezien
dat deze soort in de gevarenzone
is gekomen en de boomkikker is
tot een ..rode lijst soort" bestem
peld. Het soortenbeleid - ver
woord in het natuurbeleidsplan
voorziet in extra maatregelen om
het voortbestaan van zo n soort
in de vrije natuur weer meer
kansen te geven.
Hoe deze maatregelen er precies
gaan uitzien is nog niet duidelijk,
want aan het soortbeschermings-
plan wordt nog steeds gewerkt.
Wel zijn er voorlopig subsidies in
het vooruitzicht gesteld voor par
ticulieren om voortplantingsput-
ten te graven en aan beheerders
van natuurgebieden als ze iets in
het voordeel van deze soort kun
nen ondernemen.
Verspreiding van de boomkikker
in Zeeland.
Ook de lokale overheden pro
beren er rekening mee te hou
den dat er in hun werkgebied
een bijzondere diersoort ver
toeft. Ondanks alle betrokken
heid en goede voornemens van
particuliere grondeigenaren en
overheden zijn er dus nog maar
weinig concrete resultaten ge
boekt.
In ons land gaat het eigenlijk
alleen in de omgeving van Mid
den Limburg de laatste jaren wat
beter met de boomkikker.
Daar is de achteruitgang van de
natuur in het algemeen en die
van de amfibieën in het bijzon
der in een vroeger stadium ge
constateerd en zijn er ook eerder
maatregelen genomen.
Deze maatregelen hebben daar
succes gehad. Alleen is het niet
zo dat het Limburgse landschap
en het Zeeuwsvlaamse land
schap zonder meer te vergelijken
zijn en dan met name op het ge
bied van de waterhuishouding,
reliëf en beplanting. Maar er is
nog hoop en voor zover de
boomkikker in de reservaten van
de stichting huist, neemt het be
houd van deze exotisch uitzien
de soort bij het beheer van
landschap een vooraanstaande
plaats in.
Tot voor kort werd wel ge
dacht dat droge zandgronden
het regenwater spontaan
opnemen. In werkelijkheid
blijkt echter het tegendeel
het geval te zijn. In droge
toestand is het zand in veel
gevallen waterafstotend en
daardoor moeilijk te bevoch
tigen. Organische stoffen, die
de zandkorrels kunnen om
hullen, ofwel los aanwezig
zijn tussen de zandkorrels of
in aggregaatjes, zijn hiervan
de oorzaak.
Een maat voor waterafstotend
heid is de tijdsduur van het bin-
Foto 1
Met de
waterdruppeltest
kan men de mate
van water
afstotendheid
meten.
6
