De groep koeien die ons op
wachtte zag af van verder volgen
van de excursie en wij zetten
uiteraard onze tocht wel voort.
Even later stonden we in de reep
grasland, die door een rietkraag
van de kreek wordt gescheiden.
Het tapijt van gras, kleine klaver,
heelblaadjes, gevlekte rups-
klaver, engelwortel en luzerne
liep, hoewel enigszins drassig,
heerlijk en na enige tijd stonden
we stil bij een mooi voorbeeld
van biologische bestrijding:
Een distel aangetast door roest-
schimmel. Deze schimmel maakt
de distel minder vitaal zodat er
geen zaad meer uitkomt, maar
doodt de distel niet.
Ideaal gezien de werkbesparing
bij het afmaaien!
In de rietkraag zagen en hoor
den we de kleine karakiet en de
rietgors.
We passeerden een veedrinkput
waar de kattestaarten welig
tieren en maakten kennis met
een minder prettig aspekt van de
natuur: we vonden twee aan
gevreten eendeëieren en con
stateerden dat er onder de laag
van bloed en slijm nog levende
Westerschenge.
jongen in zaten. Niet ver van ons
vandaan klapwiekte plotseling
een vrouwtjes (wilde) eend weg.
Aan het begin van de excursie
waren ons orchideeën beloofd
en gezocht hebben we!
Onze moeite werd beloond:
(gevlekte) rietorchis, vlees
kleurige. breedbladige en de
moeraswesporchis en de kever
orchis. Voor de bijenorchis
moesten we ons meer moeite
getroosten. Niet al te breeduit
lopend en turend naar de grond
werd ze ontdekt, eerst een
exemplaar in knop en daarna
nog een in bloei.
Fascinerend, de scherpe
tekening en uitbundige kleuren!
Twee grote groene kikkers
deelden onze vreugde en
brachten het nieuws enthousiast
aan elkaar over. Genietend van
het weidse uitzicht, met de
natuur aan onze voeten en
binnen handbereik togen we
terug naar de auto's.
Terug in het restaurant volgde
er, na een democratische besluit
ronde een diaserie van het
Landgoed Ter Hooge in Middel
burg, dat de Stichting in beheer
heeft. Vanwege de weinige tijd
die ons restte een korte kennis
making (voor anderen het
zoveelste bezoek) met de vogels,
planten, vlinders, paddestoelen
en kikkers in dit gebied, dat,
zoals reeds vermeld in de toe
komst als Tuin van Zeeland door
het leven zal gaan.
Met deze diaserie die op heldere
en leuke wijze van commentaar
werd voorzien was een einde
gekomen aan de gidsendag.
Het doel, er een informele,
gezellige, interessante dag van te
maken was wel bereikt.
Uitnodigingen, agenda's, af
spraken en tevreden gezichten
bepaalden het afscheid.
Voorlopig is de gidsendag nog
slechts een jaarlijks evenement,
maar wie weet wat de toekomst
brengt'
11
