Gidsendag
in Heinkens-
zand
De ambassadeurs van Het Zeeuwse Landschap
door Sonja Backx
Ruim 50 vrijwilligers
leiden jaarlijks honderden
groepen rond. Op de
gidsendag was het de beurt
aan de gidsen zelf om
rondgeleid te worden.
Zaterdag 30 mei was het dan zover: Natuurgidsendag in
Heinkenszand. Een soort „verwendag" voor gidsen die
excursies, georganiseerd door de Stichting, leiden in
natuurgebieden van Het Zeeuwse Landschap.
Hoewel niet alle (ongeveer 50) gidsen aanwezig waren, waren
Noord-Beveland, Saeftinghe, de Zwarte Polder, de Yerseke
Moer, Ter Hooge en het Zwin toch goed vertegenwoordigd.
Plaats van samenkomst was landgoed Landlust; het ruim
schoots tussen bomen liggende kantoor van de Stichting;
een bij uitstek geschikte, schitterende lokatic voor deze
natuurdag.
Zoals Robert J. Willems het in de
openingsspeech al mooi ver
woordde zijn de natuurgidsen de
ambassadeurs van de Stichting:
..jullie geven informatie aan
excursieleden over flora en
fauna, historie van liet gebied en
uiteraard over het landschap
zelf. Zo bepalen jullie toch het
gezicht van de Stichting".
Hij vemieldde dat er inmiddels
een kleine 9000 donateurs zijn
aangesloten. Niet slecht voor
Zeeland. Toekomstplannen voor
enkele natuurgebieden kwamen
ook even aan bod. „In het Land
van Saeftinghe willen we op een
grote boot een bezoekers
centrum inrichten, het omringen
de akkerbouwland van landgoed
ter Hooge zal „omgetoverd"
worden tot een heggenland-
schap". Een naam is er ook al
voor het project: „Tuin van
Zeeland". Bovendien nadert de
ruilverkaveling op de Yerseke
Moer z'n einde.
De dag met als doel „kennis
maken, informeel samenzijn en
ervaringen uitwisselen", kon na
deze heldere opening ten volle
z'n aanvang nemen.
De koffie (met bolus) was
inmiddels met smaak verorberd
en iedereen kreeg de gelegen
heid rond te kijken in het
vernieuwde kantoor van de
Stichting.
Het recentelijk gerenoveerde uit
1809 daterende Koetshuis kon
tevreden zijn met z'n nieuwe
„ik": „sfeervolle ruimtes, lijkt
wel een landhuis". Kortom, de
positieve reakties waren niet van
de lucht.
Maar niet alleen het „stenen"
gedeelte stond in de schijn
werpers.
Een rondwandeling door het bos
van Landlust stond ook op het
programma, zodat we even
konden genieten van de natuur.
Een oase van mst: het rustig
kronkelende wandelpad, de
onmiskenbare vogelgeluiden en
al het groen dat zachtjes werd
aangeraakt door een goudgele
tint die ontstond dankzij de zon
die af en toe door het gebladerte
heen keek en zo ook figuurlijk
een warme sfeer creëerde.
Al wandelend gaven alleen de
enkele hoogbejaarde fruit-
boompjes blijk van het feit dat
het huidige bos vroeger een
moestuin is geweest van het
grote kasteel.
De ware inborst van de genodig
den bleef vanzelfsprekend niet
verborgen: wilde valeriaan,
schaduwkruiskruid, acacia,
japanse duizendknoop en de
meidoorn werden onmiddellijk
achterhaald, met of zonder hulp
van vakgenoten.
Ongeveer op de plaats van het
vroegere oude kasteel is in
middels een restaurant verrezen
waarheen pas werd gezet voor
twee sprekers.
De eerste spreker, Wim de Wilde
van Ministerie van Landbouw,
Natuurbeheer en Visserij had z'n
vrije zaterdag („eigenlijk liever
vandaag niet, maar toch maar
wel") opgeofferd om ons infor
matie te geven over „de natuur
en de mens". Hij vertelde dat de
mens tot 40 a 50 jaar geleden
nog in volle harmonie met de
natuur leefde. Af en toe zorgden
mensen nog voor verrijking.
Maar daarna heeft de mens ver
armend op de natuur gewerkt.
Boeren die intensivering en
waterbeheersing toepassen.
Duinen die verdrogen omdat er
drinkwater aan onttrokken
wordt.
9
