1 vallende bruine
I iekendief.
kiekendieven in het schor van
een slaapplaats gebruik maak
ten. Aangezien deze vogels
normaal gesproken over
winteren in Afrika of rond de
Middellandse Zee was het
interessant om te proberen wat
meer over het gedrag van deze
zeer noordelijke overwinteraars
te weten te komen.
In deze periode werd dan ook
regelmatiger de bruine kieken
dieven- slaapplaats geteld wat
een onverwacht hoog maximum
van 33 vogels opleverde.
De blauwe kiekendieven waren
dus moeilijker te volgen maar
toch werd er nog een maximum
van 36 vogels vastgesteld.
Dit nieuwe verschijnsel van zo
noordelijk overwinterende
bruine kiekendieven trok dat
jaar tijdens het jaarlijkse week
einde de meeste aandacht.
Ditmaal had de Engelse coördi
nator ook een bekende Engelse
schilder uitgenodigd die
ondanks de soms zeer lage
temperaturen een paar prachtige
waterverfschilderingen van
bruine en blauwe kiekendieven
in de buurt van hun slaap
plaatsen maakte. Enkele malen
moest hij stoppen met de water
verf omdat het water bevroor!
Een van zijn schilderingen is
hiernaast afgedrukt. Onder
andere na inzending van dit
werk heeft deze schilder Bruce
Pearson in 1991 de "World
Wildlife of the Year Artist" prijs
gewonnen.
Tijdens de zomer van 1991
kwamen er berichten binnen
van een enorme slaapplaats van
blauwe kiekendieven in
NederSaksen in NW Duitsland.
Er zouden twee winters achter
elkaar meer dan 200 vogels op
een slaapplaats zijn geteld.
Saeftinghe had dan ook niet
langer het record in West-
Europa. De mensen die deze
slaapplaats volgden werden
meteen uitgenodigd om het
volgende Kiekendiefweekeinde
in februari 1992 bij te wonen.
In Vlaanderen was inmiddels
een projekt gestart om blauwe
kiekendieven te merken om ze
zodoende beter te kunnen
volgen.
Men kan dan bijvoorbeeld te
weten komen of de vogels de
hele winter dezelfde slaapplaats
gebruiken of niet en hoever ze
van de slaapplaats vandaan
gaan om aan voedsel te komen.
Na een winter waren er enkele
interessante resultaten behaald
en de organisatoren van dit
projekt wraren zeer geïnteres
seerd om wat meer hierover te
vertellen. Gaandeweg werd het
idee geboren om ditmaal ook
een wat meer fonneel deel aan
het weekeinde te verbinden:
namelijk een avond waarop een
ieder wat over lopende onder
zoeken zou kunnen vertellen.
Om het internationale karakter
nog verder te onderstrepen
belde de Engelse coördinator
om te vragen of het in orde zou
zijn als hij iemand uit Noord-
Ièrland mee zou nemen. In het
gebied waar deze Noord Ier
actief is had namelijk een
blauwe kiekendief in een boom
genesteld hetgeen zeer onge
bruikelijk is. Door dit voorval
was zijn interesse voor kieken
dieven gewekt. Bovendien had
hij nog nooit een bruine kieken
dief gezien. Vanuit Noord-
Frankrijk had de Franse coör
dinator intussen gemeld dat hij
met een sterke delegatie van 8
kiekendievenvolgers uit onder
andere Lille. Duinkerken en
Sedan zou komen. Voor de
meeste deelnemers was het hun
eerste bezoek aan Saeftinghe.
Het merendeel van hen was
zeer onder de indruk van eerste
kennismaking met het
Verdronken Land. Helaas was
de onv olwassen zeearend die al
het hele winterseizoen aanwezig
was geweest kort voor het
bewuste weekeinde vertrokken.
Mogelijk dat hij samen met de
hoofdmacht van de grauwe
ganzen richting Noordoost
getrokken was. Kiekendieven
waren er echter genoeg zowel
bruine: maximaal 29 op de
slaapplaats als blauwe: op twee
verschillende slaapplaatsen in
het gebied. Het avond
programma met kiekendieven-
lezingen was een groot succes
en alle aanwezigen waren het er
over eens dat Saeftinghe met
zijn kiekendieven in de winter
een meer dan uitstekende plek
is om zo'n kiekendieven-
bijeenkomst te organiseren.
De resultaten van de analyses
van de braakballen van zowel
de bruine als de blauwe kieken
dieven zullen worden gepubli
ceerd in een wetenschappelijk
tijdschrift.
19
