aanpassingen in een streek dient
vaak onderhandeld te worden
en dan met name in die
gebieden waar de Stichting Het
Zeeuwse Landschap slechts het
beheer heeft. Het Waterschap
was bijvoorbeeld gespreks
partner in de zaak over het al
dan niet verhogen van het
waterpeil van de veste bij de
Wallen van Retranchement.
Uitgangspunt van Stichting Het
Zeeuwse Landschap hier was
wederom het kweken van een
moerasachtig klimaat. De ruimte
tussen de naast de veste gelegen
veedrinkputten en de veste zelf
zou vochtiger kunnen zijn bij
verhoging van het peil.
Het Waterschap gaf groen licht
hetgeen een gunstige wending
gaf aan de amfibieënstand. Maar
niet altijd werpen onderhande
lingen vruchten af en regelmatig
rest niets anders dan een af
wachtende houding aannemen.
Bijvoorbeeld als het een gebied
betreft dat stukken beter inge
richt zou kunnen worden als het
"buurgebied" erbij betrokken
zou worden. Dit laatste blijkt
dan van een of ander bedrijf dat
"voorlopig nog niet", aan
verkopen denkt. Weer andere
gebieden worden met opzet niet
ingericht, omdat de natuur hier
zelf al haar kracht al aanspreekt.
De droom van elke natuurbe
heerder is het verkijgen van een
lang stuk aaneengesloten na
tuurgebied. Geen prikkeldraad
dat een abrupt einde betekent
en geen kilometers vliegen om
eindelijk in een volgend veilig
plaatsje aan te komen.
De natuurgebieden in Zeeuws-
Vlaanderen vallen onder de zo
genaamde Ecologische Hoofd
structuur. In feite een langgerekt
gebied dat helaas op dit mo
ment nog veel te veel natuur
gebiedonderbrekingen kent.
De hoop is gevestigd op de aan
koop van de Willem Leopold-
polder: een gebied van 50 hec
tare dat dan samen met Het
Zwin en de Wallen van Retran
chement de Zeeuwsvlaamse
natuuroase zou kunnen vormen.
Zout/zoet, hoog/laag, kortom:
een paradijs waar de natuur ons
optima forma haar authentieke
gezicht zou kunnen laten zien.
Vooralsnog leeft de hoop en
wordt door ingrepen op klei
nere schaal geprobeerd de die
ren overgangs- en rustgebiedjes
te bieden, die op de route tus
sen de grotere gebieden liggen.
Deze zogenaamde stepping-
stones worden generaliserend
ingericht: wat struikaanplant en
het afgraven van grond vonnen
in deze de publiekstrekkers. Het
plaatsen van knotwilgen blijkt
altijd een succes: ze worden niet
hoog dus belemmeren de zon
niet en bovendien is zo'n boom
een ecologisch systeem op
zichzelf.
Het beheren van gebieden blijft
een levendig beroep. Soms
bewust met rust laten, soms
bewust inrichten: alles echter in
het licht van het creëren van de
meest gunstige voorwaarden.
21
