Oosterschelde Organisaties op de krant in Goes. Heinkenszand"Ik weet nog dat (1984) de voorzitter van de ruilverkave- lingscommissie woedend was dat we aandacht besteedden aan akties om iets van het oor spronkelijke landschap te red- den.Ik heb niet vreugde de kamervragen die wijlen P.A. Roels stelde over de kwestie verslagen. Uiteindelijk zijn er door de akties toch enkele re servaten gespaard; het heggen- gebied bij Nisse en het Ganzen- reservaat bij Sinoutskerke. Maar direct relativeert Antonis.se weer: om dat nou hoogtepunten te noemen. Ik merk niets van de alom gesignaleerde kentering in het denken. Er is twee keer een groene golf geweest; halver wege de jaren '70 als een soort na-ijleffect van het rapport van de Club van Rome en de tweede keer na het verschijnen van "zorgen voor morgen" en het Nationaal Milieubeleidsplan. Maar voor het gros van de burgers geldt dat er geen sprake is van een echte trendbreuk. Wat er gebeurt dat is opgelegd door wettelijke regelingen, zoals bijvoorbeeld het gescheiden ophalen van huisvuil, waar men overigens in Zeeland een jaar te laat mee is. Ik denk wel eens dat de grote belangstelling voor natuur- en milieuorganisaties een beetje voortvloeit uit een zeker schuld gevoel, ten dele ook wel aange praat door media die laten zien hoe slecht het allemaal gaat. En dat men het ook wel ziet als een soort aflaat, zo in de zin van ja maar, ik ben toch lid van Natuurmonumenten of van het Zeeuwse Landschap, ik draag toch mijn steentje bij. Maar er is is natuurlijk ook nog wat an ders, nsamelijk, je gedragen op een andere manier. Ik zie ook bij mijzelf dat dat verrekte moei lijk is. Ik heb heel lang, mede omwille van het milieu geen auto gereden. Maar op een gegeven moment heb ik tegen mijn zin toch een auto aange schaft. Ik heb mij er daarna voortdurend op betrapt dat de auto onnodig van stal gehaald wordt. Dat ding staat er hè," dus die gebruik je, ook bijvoorbeeld voor een fiks aantal dagelijkse kilometers woon-werk-verkeer, hoewel dat ook best met de trein zou kunnen. Ik heb dat ook wel uitgeprobeerd, maar dat kost uit en thuis zo n drie kwartier extra, en dan ga je al snel weer overstag. Ik merk dus aan mezelf hoe moeilijk het is om echt anders te gaan handelen. Ik geloof ook dat de tweede groene golf alweer aan het weg ebben is. Mensen hebben nog wel veel belangstelling voor natuur enzo en de excursies van bijvoorbeeld Het Zeeuwse Land schap zijn waarschijnlijk drukker dan ooit, maar ik zie dat meer als een vorm van rekreatie dan als een blijk van betrokkenheid. Antonisse wil ook een diepte punt kwijt en noemt de Ooster schelde als schrijnend voor beeld. Als statenlid was hij aktief pleitbezorger voor een open Oosterschelde. "Uiteidelijk is er een oplossing uitgerold, waarbij een alleszins redelijk tijverschil gehandhaafd bleef. zodat de natuurwaarden intact bleven. (Ik kan me dan heel giftig maken als een waterschap de glooiingen zomaar volgiet met teer omdat dat zo goed koop is. maar a la). Vervolgens komt er een beleidsplan met een redelijke hoofddoelstelling, waarbij de natuur voorop staat. Maar dan zie je in de praktijk dat gemeenten en provincie de deuren wijd open zetten voor projectontwikkelaars en andere investeerders om de ene na de andere voorziening binnen te halen. Onbegrijpelijk! Ik heb dat altijd als een dieptepunt erva ren, en ook het onbegrip voor het feit dat je zelf vond dat het beschermd moest worden. Als PZC hebben we ons daar altijd uitdrukkelijk voor uitgesproken. In de commentaren, in opinië rende zin en we hebben ook de nieuwsfeiten daarover met genoegen gemeld. Dat leverde de directie van de PZC een heel pak met handtekeningen op. Er kwam een verzoek om Antonis se niet meer over de Ooster schelde te laten schrijven; want dat was allemaal zo eenzijdig. Daar was ik wel trots op. want ik dacht, datgene wat je door geeft komt kennelijk over, er wordt over gepraat en er komt discussie en vanuit een bepaal de hoek komt er dan een reak- tie. En dat vind ik een goeie zaak. Overigens konden we aantonen dat we in de bericht geving allebei de kanten van de zaak belichten en we hadden ook aan de verontruste Ooster- scheldegebruikers de nodige aandacht gegeven. Dat ben je ook verplicht als je je als krant onafhankelijk wilt opstellen. De houding van de krant is dan ook voor geen millimeter veran derd. Maar het onbegrip dat uit de hele affaire spreekt, dat is ook een dieptepunt". Hoe kijkt Antonisse aan tegen het functioneren van de Zeeuwse natuurbeschermings organisaties? Nog niet zo lang 7

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1994 | | pagina 7