Week van het Landschap
oud en vervallende was en dat op
feestdagen en anders dikwijls vele
leden buiten de deur moesten staan,
hetzelve ook bij tempeest storm),
als men meende, dat de kerk ter
neder zou vallen." Wegens gebrek
aan geld- "mangel van middelen"
noemde men het- werd de stenen
kerk die er nu staat, pas in 1654 in
gebruik genomen.
alikruiken een goede bron van
bestaan. Hieraan kwam in de negen
tiende eeuw een einde door de steeds
verdergaande verzanding van het
Zwin. Velen vonden een nieuw
bestaan in de landbouw.
Anderen gingen hun geluk beproeven
in Amerika (omstreeks 1840). In
1872 werd weer een deel van het
Zwin ingepolderd, doch het land
dat beschikbaar kwam, was van niet
te beste kwaliteit. Het zand is er
rusteloos en als in een tijd van
droogte de wind tot een storm
aanwakkert en fel over de Willem
Leopoldpolder blaast, dan stuift het
in dichte wolken naar het oude land,
Retranchement tot last!
Het Zwin
Over het restant van het eens zo
machtige Zwin zou nog heel veel te
vertellen zijn, maar we zitten dan in
het heden en niet meer in de historie.
Retranchement is er terecht trots op
en het doet goed ook eens te lezen,
wat anderen er van zeggen.
Daarom wil ik besluiten met een
citaat uit het werkje "ons eigen
landje" van de heer J. Ch. Cornells:
"Het wisselend water, het kleurige
strand, de blonde duinen, de groene
schorren... de schepen, de schapen, de
vogels, de wolken... dit alles en nog veel
meer maakt de oude monding van het
Zwin tot een oord van bloeiende
schoonheid"
Middelen van bestaan
In oude tijden vormden scheepvaart
en de visserij van garnalen, mossels en
De vrede van Munster
Inmiddels was de tachtigjarige oorlog
geëindigd. Volgens een tractaat bij de
vrede van Munster moest de ver-
schansig gesloopt worden. Hieraan
werd niet voldaan. De vervallen
metsel- en timmerwerken behorende
bij de vesting, werden in 1681
publiek verkocht. Daar het niet meer
toegestaan was de vesting te bezetten,
bediende men zich tot 1794 van een
oorlogsschip, dat meestal voor
Retranchement geankerd lag. De
kapiteins ervan hadden binnen de
verschansing "een tuin met vijvers en
andere inrigtingen tot verlustiging."
Langzamerhand slibden de grachten
dicht. Ook de wallen moesten een
veer laten. Om zand machtig te wor
den, werd een deel ervan afgegraven
en bij het aanleggen van wegen en
een tramwissel verdween een ander
deel.
met dank aan J. Vercauteren voor het
beschikbaar stellen van illustraties.
10
