Nieuw bezoekerscentrum voc
Jos Neve na ruim 20 jaar ervaring met Saeftinghe:
door Mieke van der Jagt
Boze tongen beweren dat Jos Neve een
schoenenrek aan het maken is. Dat zou bij
de entree van het bezoekerscentrum
Saeftinghe moeten komen te staan.
Jos, zo gaat het praatje, is zó trots op het
nieuwe centrum, dat hij het publiek het
liefst op kousevoeten zou laten lopen.
Dat Jos Neve, beheersmedewerker
van Het Zeeuwse Landschap in het
Verdronken Land van Saeftinghe,
trots is op het bezoekerscentrum, is
te begrijpen. Het gebouw past
Het nieuwe wonderwel in het landschap en in de
bezoekerscentrum bebouwing van Emmadorp. Het
van Saeftinghe in interieur zal zelfs trouwe bezoekers
Emmadorp. van Saeftinghe verrassen. Dat het
centrum er gekomen is, moet juist de
beheerder, die al meer dan twintig
jaar de noodzaak van gerichte en
adequate informatievoorziening aan
bezoekers zag groeien, gelukkig
stemmen. Zo makkelijk is het nu ook
weer niet om fondsen te werven en in
om een dorp, hoe klein ook, alle
neuzen dezelfde kant op te krijgen.
Jos Neve kwam in april 1975, zo van
de landbouwschool in Arnhem, naar
Saeftinghe. Hij was de eerste vaste
medewerker die in dienst kwam bij de
Stichting Het Zeeuwse Landschap.
De Stichting had zojuist het beheer
over het Verdronken Land van
Saeftinghe gekregen, althans over het
grootste deel van het gebied. Een
kleine zeshonderd hectare van het
omvangrijke slikken- en schorren-
gebied, was in eigendom bij de
VVesterschelde B.V., die het stuk
verdronken land voor 3,5 miljoen
gulden verkocht aan de Antwerpse
havenbaron De Cloedt. Het ging De
Cloedt er als jager om, 0111 de jacht in
het gebied veilig te stellen, en hij
legde een bedrag op tafel, waarvan
Het Zeeuwse Landschap nauwelijks
kon dromen. Het gebied was destijds
getaxeerd op anderhalf miljoen
gulden, zodat het wel aan de neus
van de natuurbescherming voorbij
moest gaan.
"Gelukkig werd de jacht verboden,
en was het gebied voor De Cloedt
niet meer interessant. We hebben
toen dankzij een legaat van wijlen
10
