Van de redactie Redactieadres Stichting „Het Zeeuwse Landschap" Landgoed Landlust Postbus 25, 4450 AA Heinkenszand Telefoon 0113-562640 Telefax 0113-563729 Postrekening 245740 Bank: ABN*AMRO Middelburg Bank: Rek.nr. 51.03.36.167 Giro van de bank 46882 Redactie J. van den Boom - G.J.C. Buth - M. Jacobusse - M. van der Jagt - R.J.B.M. Willems Kopij Bijdragen voor dit blad in de vorm van artikelen, ingezonden stukken, foto's enz. kunnen w orden gezonden aan de redactie. Inleveren voor het eind van elk kwartaal. Plaatsing van artikelen betekent niet dat deze het inzicht van de redactie weergeven. Advertenties en promotie PUBLIBORN media Zonnebloemstraat 46, Postbus 243, 4460 AE Goes Telefoon 0113-250505 Fax 0113-250300 Vormgeving en produktie Boom Kollektief, Goes Druk Grafisch Bedrijf Pitman, Goes Foto's en illustraties 1, lOt/m 18,24 8 2,4,5,6 20,21 24 15 5 7,19 9, 13 Chiel Jacobusse Charles Strijd Ron Brouwer Adri Karman Rien Jacobusse Rene Beyersbergen J. Reyngoudt Petra Slooff Arnold van der Wees Omslagfoto De Jan van Gent duikt als stormgast soms ineens midden in de Zeeuwse polder op. Inhoudsopgave Agenda Van de redactie Grote grazers Uit het beheer Neckermann b.v. adopteert het Verdronken Land van Saeftinghe 8 Nieuw bezoekerscentrum voorziet in een grote behoefte 10 Afscheid van een voorzitter 12 Een nieuwe boot voor de Hooge Platen 14 Een nieuw beheersplan voor de kust van Noord-Beveland 16 Op zoek naar... Stinzenplanten 20 •^DDELBV^'' Het zestigjarig jubileum van onze stichting nadert alweer zijn einde. Het jubileum is zonder uitbundige feestvreugde, maar toch met de nodige hoogtepunten gevierd. Een vogelobservatiehuttengidsje, een spe ciaal themanummer, en als bekroning op het werk, een fraai bezoekerscen trum in Saeftinghe, waar we met zijn allen heel erg trots op zijn. Akties onder onze achterban en bij het be drijfsleven hadden meer succes dan we durfden hopen. Reden genoeg om dankbaar te zijn aan iedereen die ons werk een warm hart toedraagt. De steun vanuit de particuliere sector is groter dan ooit. Maar toch kijken we ook met enige bezorgheid naar de toekomst. Wie exen afstand neemt van de waan van de dag ziet binnen het natuurbeschermingswerk een trendbreuk. Helemaal passend binnen het plaatje van de "terugtrekkende overheid" neemt de steun voor natuur bescherming en natuurbehoud vanuit de maatschappij toe. En dat is iets waar iedere natuurbeschermer blij mee is. Maar de medaille heeft ook zijn keer zijde. Subsidies voor het gewone dagelijkse beheerswerk brokkelen steeds verder af. Weliswaar staat daar tegenover dat voor allerlei doeleinden projectsubsidies beschikbaar zijn, maar daarop kun je geen beleid bouwen. Men kan moeilijk een project "sloten schoonmaken" of "Bosondcrhoud verrichten" indienen. Om het gewone beheerswerk optimaal te doen, schie ten de subsidies van de overheid tekort. Dat betekent dus dat voor het belangrijkste deel van ons werk financiering door particulieren (lees: donaties, legaten en sponsoring) steeds noodzakelijker wordt. Dankzij een trouwe achterban van donateurs, een geslaagde sponsorcampagne en zorgvuldig op de winkel passen lijkt dat ook wel te lukken. Maar toch schuilt er een addertje onder het gras. In de particuliere sector speelt, veel sterker dan voor de overheid de vraag welke tegenprestatie er tegenover een geschonken bijdrage staat. Men wil - terecht- waar voor zijn geld. Dat klopt ongeveer volgens een econo mische wet over behoefte, schaarste en prijsvorming. Wat voor waar wil men? De met uitsterven bedreigde grauwe klauwier in een duinstmweel waar nooit geen sterveling komt of de fantaaaasties lieve jonge zilvermeeuwtjes, die je kunt aaien zonder dat er ongelukken gebeuren? Misschien is het wel één van de best bewaarde geheimen bin nen de natuurbescherming dat de fantastisch lieve zilvermeeuwtjes totaal geen behoefte hebben aan een koeste rende natuurbeschermer. Ze rooien het wel zolang wij maar slordig genoeg met afval omspringen, tin die grauwe klauwier heeft genoeg aan een barse opzichter die dag in dag uit op het vinkentouw zit. Maar die man moet wel betaald worden, en de vraag is: hoe? Als natuurorganisatie moet je niet alleen de eindjes aan elkaar knopen met projectsubsidies van een -jawel- scoringsgevoelige overheid, je zult ook ook een breed publick duidelijk moeten maken dat, en waarom je in het bovenstaande voorbeeld voor de grauwe klauwier moet kiezen. En wat meer is: je moet voor die keuze de handen op elkaar krijgen. Het is nog maar tien jaar geleden dat de situatie precies andersom lag. De overheid zorgde voor een degelijke financiële basis voor het reguliere werk en geld uit de particuliere sector kon besteed worden aan "leuke dingen voor de mensen". Misschien is het geschetste plaatje wat erg zwart-wit geworden. Maar dat heeft in ieder geval het voordeel dat de contouren duidelijk zijn. En het is natuurlijk voor een op het particulier initiatief drijvende club als Het Zeeuwse Landschap een gewel dige uitdaging om het particuliere initiatief zo vergaand gestalte te geven. Het vergt visie, creativiteit en daadkracht om op de nieuwe verhoudingen in te spelen. We doen dat met vertrouwen, enmet een beroep op uw blijvende steun. Chiel Jacobusse

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1996 | | pagina 3