Een nieuwe boot voor de
Hooge Platen
Door Rene Beyersbergen
De echte, de ongerepte natuur is in ons
landje bijna niet meer te vinden. De
Westerschelde is nog redelijk ongeschonden
en dat komt vooral vanwege de open
verbinding met de zee, waarmee het eb- en
vloedsysteem is blijven bestaan.
Eén van de meest dynamische reser
vaten van de Stichting is de Hooge
Platen aan de westkant van de Wes
terschelde. Een paradijselijk oord
voor schelpdieren, vissen en vogels,
maar wel onvoorspelbaar wispelturig.
Leven en dood liggen er dicht bij
elkaar. Het meeste leed speelt zich
Grote sterns in de onder water af, waar onooglijke
kolonie op de beestjes een onzichtbaar bestaan
Hoogeplaten. leiden. Maar de wet van de natuur
geldt ook voor nestelende vogels.
Het ene moment lopen er honderden
donzige kuikens over het droge zand
en een paar dagen later is het strand
bezaaid met kliedernatte vogellijkjes.
Als natuurbeschermer doet het je wel
zeer als het om soorten gaat die in
heel Europa in hun voortbestaan
bedreigd worden; sterns, de rode
lijstsoorten. Sterns behoren tot de
soorten, die door instinct gedreven
deze uithoeken opzoeken. Ze hebben
er van niemand last, maar worden
nogal eens door het water verrast.
Niet gedreven door diepgewortelde
Zeeuwse motieven, maar slechts uit
puur natuurbeschermingsbelang,
wilde de Stichting niet stil blijven
zitten. We zouden immers niet een
Zeeuwse organisatie zijn en de
Hooge Platen geen reservaatsgebied,
als een min of meer veilige broed
ruimte voor een strandvogelgemeen
schap ontbrak.
Kunst- en vliegwerk
Met veel kunst- en vliegwerk, de in
zet van vele enthousiaste vrijwilligers
en met het gebruik van badkuip
achtige vaartuigjes, was het gelukt om
halverwege de jaren tachtig een droge
broedplaats voor meer dan 150 paar
dwergsterns en 1000 paar visdieven te
creëren.
Maar het transport van materiaal en
de verwerking tot rijshout dammetjes,
zandzakkendijkjes en een schelpen-
vloertje vereiste een aangepaste boot.
De broedvogelkolonies waren inmid
dels voldoende op de internationale
ladder gestegen om een Brusselse
subsidie in de wacht te kunnen slepen;
de Tadorna deed z'n intrede: een
landingsvaartuig van 10 meter lang,
voorzien van een 130 pk dieselmotor.
Veerkrachtig
De ontwikkeling van de vogelstand
ging door. In 1987 werd de beheer
der aangenaam verrast: 85 koppels
van de zeldzame grote stern hadden
de miniduintjes in de Westerschelde
ontdekt. Ze zouden deze dependance
niet meer verlaten. Integendeel, het
is een bolwerk geworden van 3000
koppels in 1995. Toch ging het nog
bijna fout. In januari en februari
1990 veegden stormvloeden de
duintjes bijna volledig van de kaart.
Maar de Tadorna deed waarvoor ze
was gebouwd. Veel rijshout werd
aangevoerd, een amfibisch voertuigje
verving het loopwerk en het stuiven
de zand bouwden op de oude fun
damenten nieuwe duintjes.
De veerkracht van de duinvormende
grassoorten is groot. In 1993 was het
verlies al weer ingehaald en het bies-
tarwegras was in 1996 zelfs verdrie
voudigd. De Westerschelde neemt en
de Westerschelde geeft.
Deze gebeurtenissen geven goede
verwachtingen voor de toekomst. Na
bijna twintig jaar intensief beheer zijn
i -
14
