Van de redactie
Redactieadres
Stichting „Het Zeeuwse Landschap"
Landgoed Landlust
Postbus 25, 4450 AA Heinkenszand
Telefoon 0113-562640
Telefax 0113-563729
Postrekening 245740
Bank: ABN*AMRO Middelburg
Bank: Rek.nr. 51.03.36.167
Giro van de bank 46882
Redactie
J. van den Boom - G.J.C. Buth -
M. Jacobusse - M. van der Jagt -
R.J.B.M. Willems
Kopij
Bijdragen voor dit blad in de vorm van
artikelen, ingezonden stukken, foto's
enz. kunnen w orden gezonden aan de
redactie. Inleveren voor het eind van
elk kwartaal. Plaatsing van artikelen
betekent niet dat deze het inzicht van
de redactie weergeven.
Advertenties en promotie
PUBLIBORN media
Zonnebloemstraat 46,
Postbus 243, 4460 AE Goes
Telefoon 0113-250505
Fax 0113-250300
Vormgeving en produktie
Boom Kollektief, Goes
Druk
Grafisch Bedrijf Pitman, Goes
Foto's en illustraties
1, lOt/m 18,24
8
2,4,5,6
20,21
24
15
5
7,19
9, 13
Chiel Jacobusse
Charles Strijd
Ron Brouwer
Adri Karman
Rien Jacobusse
Rene Beyersbergen
J. Reyngoudt
Petra Slooff
Arnold van der Wees
Omslagfoto
De Jan van Gent duikt als stormgast
soms ineens midden in de Zeeuwse
polder op.
Inhoudsopgave
Agenda
Van de redactie
Grote grazers
Uit het beheer
Neckermann b.v. adopteert het
Verdronken Land van Saeftinghe 8
Nieuw bezoekerscentrum voorziet
in een grote behoefte 10
Afscheid van een voorzitter 12
Een nieuwe boot voor de
Hooge Platen 14
Een nieuw beheersplan voor de kust
van Noord-Beveland 16
Op zoek naar... Stinzenplanten 20
•^DDELBV^''
Het zestigjarig jubileum van onze
stichting nadert alweer zijn einde.
Het jubileum is zonder uitbundige
feestvreugde, maar toch met de
nodige hoogtepunten gevierd. Een
vogelobservatiehuttengidsje, een spe
ciaal themanummer, en als bekroning
op het werk, een fraai bezoekerscen
trum in Saeftinghe, waar we met zijn
allen heel erg trots op zijn. Akties
onder onze achterban en bij het be
drijfsleven hadden meer succes dan
we durfden hopen. Reden genoeg om
dankbaar te zijn aan iedereen die ons
werk een warm hart toedraagt. De
steun vanuit de particuliere sector is
groter dan ooit. Maar toch kijken we
ook met enige bezorgheid naar de
toekomst. Wie exen afstand neemt
van de waan van de dag ziet binnen
het natuurbeschermingswerk een
trendbreuk. Helemaal passend binnen
het plaatje van de "terugtrekkende
overheid" neemt de steun voor natuur
bescherming en natuurbehoud vanuit
de maatschappij toe. En dat is iets
waar iedere natuurbeschermer blij
mee is.
Maar de medaille heeft ook zijn keer
zijde. Subsidies voor het gewone
dagelijkse beheerswerk brokkelen
steeds verder af. Weliswaar staat daar
tegenover dat voor allerlei doeleinden
projectsubsidies beschikbaar zijn, maar
daarop kun je geen beleid bouwen.
Men kan moeilijk een project "sloten
schoonmaken" of "Bosondcrhoud
verrichten" indienen. Om het gewone
beheerswerk optimaal te doen, schie
ten de subsidies van de overheid
tekort. Dat betekent dus dat voor
het belangrijkste deel van ons werk
financiering door particulieren (lees:
donaties, legaten en sponsoring)
steeds noodzakelijker wordt. Dankzij
een trouwe achterban van donateurs,
een geslaagde sponsorcampagne en
zorgvuldig op de winkel passen lijkt
dat ook wel te lukken. Maar toch
schuilt er een addertje onder het gras.
In de particuliere sector speelt, veel
sterker dan voor de overheid de vraag
welke tegenprestatie er tegenover een
geschonken bijdrage staat. Men wil -
terecht- waar voor zijn geld. Dat
klopt ongeveer volgens een econo
mische wet over behoefte, schaarste
en prijsvorming.
Wat voor waar wil men? De met
uitsterven bedreigde grauwe klauwier
in een duinstmweel waar nooit geen
sterveling komt of de fantaaaasties
lieve jonge zilvermeeuwtjes, die je
kunt aaien zonder dat er ongelukken
gebeuren? Misschien is het wel één
van de best bewaarde geheimen bin
nen de natuurbescherming dat de
fantastisch lieve zilvermeeuwtjes totaal
geen behoefte hebben aan een koeste
rende natuurbeschermer. Ze rooien
het wel zolang wij maar slordig genoeg
met afval omspringen, tin die grauwe
klauwier heeft genoeg aan een barse
opzichter die dag in dag uit op het
vinkentouw zit. Maar die man moet
wel betaald worden, en de vraag is:
hoe?
Als natuurorganisatie moet je niet
alleen de eindjes aan elkaar knopen
met projectsubsidies van een -jawel-
scoringsgevoelige overheid, je zult
ook ook een breed publick duidelijk
moeten maken dat, en waarom je in
het bovenstaande voorbeeld voor de
grauwe klauwier moet kiezen. En wat
meer is: je moet voor die keuze de
handen op elkaar krijgen. Het is nog
maar tien jaar geleden dat de situatie
precies andersom lag. De overheid
zorgde voor een degelijke financiële
basis voor het reguliere werk en geld
uit de particuliere sector kon besteed
worden aan "leuke dingen voor de
mensen".
Misschien is het geschetste plaatje wat
erg zwart-wit geworden. Maar dat
heeft in ieder geval het voordeel dat
de contouren duidelijk zijn.
En het is natuurlijk voor een op het
particulier initiatief drijvende club als
Het Zeeuwse Landschap een gewel
dige uitdaging om het particuliere
initiatief zo vergaand gestalte te
geven. Het vergt visie, creativiteit
en daadkracht om op de nieuwe
verhoudingen in te spelen. We doen
dat met vertrouwen, enmet een
beroep op uw blijvende steun.
Chiel Jacobusse