De Oudelandse pole zoet en zout op een door Piet Pijpelink, voorlichter waterschap Het Vrije van Slu De wetenschappelijke soortnaam van sint janskruid, perforatum, duidt op de vele doorschijnende oliekliertjes in het blad. Tegen het licht lijken de kliertjes op kleine gaatjes. In de 17de eeuw ontstond in dat verband de naam 'hondertgatichgewas'. De Fran sen, met hun gevoel voor overstate ment, spraken over 'mille pertuis', de plant met de duizend gaatjes. Volgens een volksgeloof onstonden de gaatjes in het blad door naaldenprikken van de duivel. Hij was verbolgen omdat de plant kennelijk een grote kracht bezat, om hem te kunnen verdrijven. Met deze prikken probeerde de duivel de levenskracht van sint janskruid te vernietigen. Vanwege de vermeende antidiabolische werking hing men vroeger rond midzomernacht de plant in huis op om allerlei duistere machten te weren. Voor dat het echt duistert, glijdt de Friesland na de excursie de late nacht in. Aan boord roept het 'salonorkest' wederom een romantische sfeer op. Met een nocturne van Chopin wel licht of als de 'Friesland' rond mid dernacht weer aanmeert bij 't Luitje, een 'Chanson de Matin' als afscheid. Zie voor plaats en vertrektijd van de excursie de agenda op pagina 6. Sint Janskruid. In het uiterste puntje van West-Zeeuwseh-Vlaanderen, ingeklemd tussen Zomerdorp 'Het Zwin', de duinen en de oude zeewering, ligt de Oudelandse polder. Al wandelend door het gebied valt elke natuurvorser de onmiskenbare strijd tegen het water op. Typisch zoutminnende planten als zeekraal, lamsoor, en zeeaster worden afgewisseld met plaatsen waar zoetwaterliefhebbers als biezen en kranswieren uitstekend gedijen. De onlangs in deze polder uitgevoerde peilverhoging zal de komende tijd de zeldzame flora en fauna in dit gebied nog meer 'bewegingsvrijheid' bieden. Sinds 1 januari 1997 is dit reservaatsgebied volledig in handen van de stichting 'Het Zeeuwse Landschap'. Echt oud land De Oudelandse polder doet daadwer kelijk zijn naam eer aan. Reeds in 1112 wordt de naam van dit brokje West-Zeeuwsch-Vlaanderen vermeld, zo blijkt uit de geschiedenisboeken. Brokje? De oorspronkelijke Oude landse Polder is met 907 ha aanmer kelijk groter geweest dan het huidige residu. In dit gebied zijn diverse restanten van oude dijkjes ontdekt. Aanvankelijk waren er vele kleine poldertjes of omkadingen de zgn 'beginnen' die aan de basis lagen van het ontstaan. Zo is de noordelijke dijk (inderdaad, de Noorddijk) van deze polder een inlaag van 't oude land van Cadzand. Uit het greppel- en afgravingspatroon van dit zgn. karreveld valt duidelijk af te leiden op welke wijze de dijkenbouwers voor zagen in het basismateriaal voor de zeewering: klei. Bescherming De Oudelandse polder, nu 5 hectare groot, is een natuurgebied! De laag gelegen strook aan de voet van de Zwinduinen wordt dan ook zorgvul dig beschermd. Naast de bordjes van Het Zeeuwse Landschap die de arge loze bezoeker op andere gedachten moet brengen, is er altijd nog de 'sterke arm'. Terwijl René Beyersber- Op zilte plekken groeit de echte lamsoor. 14

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1997 | | pagina 14