Afscheid van een gedreven vo
Arnold van der Wees: "Het is altijd een kwestie van gewoor
door Chiel Jacobusse
Drie jaar geleden kwam Arnold van der
Wees (45) bij Het Zeeuwse Landschap in
dienst als tijdelijk medewerker op de
afdeling voorlichting. Oorspronkelijk een
aanstelling op projectbasis om een aantal
projecten te begeleiden. Maar al snel bleek
dat Arnold voor de Stichting veel meer kon
betekenen. Hij werd betrokken bij het hele
scala aan voorlichtingswerkzaamheden,
vanaf het ontwerpen van infoborden, het
houden van lezingen tot het schrijven van
krantenartikelen en het waarnemen van de
persvoorlichting. Later volgde een vaste
aanstelling op part-time basis. Per 1
september vertrok Arnold naar
Rijkswaterstaat, directie Zeeland, om daar
voorlichtingswerk te gaan doen. Een
terugblik van en met een gedreven en
enthousiaste medewerker.
Arnold heeft een onderwijsachter-
grond. Was jarenlang als docent bio
logie verbonden aan een middelbare
school, maar sloot zijn onderwijs
loopbaan af toen de school moest
sluiten. Het lijkt niet zo'n voor de
hand liggende stap om dan naar een
natuurbeherende organisatie over
te stappen. Hoe ben je daar toe
gekomen?
"Aanvankelijk ben ik gaan werken bij
Agriment; een advies- en trainings-
bureau in de agrarische sector. Ik kon
daar niet echt mijn draai vinden, vond
het nogal commercieel. Het stond in
feite te ver van mijn belevingswereld
af. Ik was niet alleen als biologiedo-
cent maar ook in de hobbysfeer al
veel langer met natuur bezig.
Arnold vestigde zich 19 jaar geleden
op Schouwen-Duiveland en nog geen
twee jaar later werd hij actief lid van
de Natuur- en Vogelwacht. "Dat
kwam via een in de krant aangekon
digde vogelexcursie in de inlagen.
Het was voor mij een openbaring dat
je zomaar een kneutje op het prikkel
draad of een rosse grutto in een in
laag kon bekijken". Binnen een jaar
na zijn aanmelding als lid van de
Natuur- en Vogelwacht Schouwen-
Schrijven over de natuur is één van Arnold van der Wees' favoriete bezigheden.
Duiveland nam Arnold het penning
meesterschap van de club op zich en
dat doet hij tot op de dag van van
daag. "Van het één kwam het ander
en op een gegeven moment sloot ik
mij aan bij de plantenwerkgroep. Ik
weet nog goed dat ik uit eigen bewe
ging mijn eerste plant met de tlora
determineerde. Het was een gele
morgenster in de buurt van Ouwer-
kerk. Ook dat gaf weer een enorme
kick; dat je via een sleutel in de flora
zo'n plant op naam kunt brengen en
er meer van te weten komt.
Net als bijna alle natuurbeschermers
had Arnold zo zijn voorkeursterrei
nen. Vooral in het Krammer-Volkerak
volgde hij de ontwikkelingen met
grote interesse. "Wat mij geweldig
boeit is de snelle metamorfose van
kaal schor en slik naar een parkachtig
landschap; zeg maar van de lamsoor
tot en met de lepelaar. Dat is bijna
een spannend jongensboek". Maar
ook de Yerseke Moer "met zijn
tvpische veengeur in het vroege
voorjaar") en de bloemdijken
("vooral de onverharde") hebben
Arnolds grote belangstelling.
Improvisatietalent
Kun je iets vertellen over je werk bij
de Stichting? Hoe zag een gemid
delde werkdag eruit?
"Een gemiddelde werkdag bestond
niet. Dat was het leuke van het werk
bij de Stichting. Iedere dag was an
ders en sleur of routinewerk was er
eigenlijk nooit". Minder leuke klus
sen? Arnold kan ze ook na een korte
denkpauze niet noemen. "Het was
soms wel even stressen om werk te
doen wat volkomen nieuw voor me
was. De eerste werkdag bij de
Stichting kwam er al het verzoek om
"eventjes" het programma voor de
Week van het Landschap uit te wer
ken. Later stond ik als vervanger vrij
wel volkomen onvoorbereid voor een
groep om een lezing over de Zak van
Zuid-Beveland te verzorgen. Zoiets
8
