>rlichter
dóen"
vergt flink wat van je improvisatie
talent. Voor mijn eerste radiopraatje
met John van Waes (in de rubriek
"De tijdmachine" red.) was ik flink
zenuwachtig. Maar het ging goed en
zo rol je gaandeweg van het één in
het ander. Het is altijd een kwestie
van gewoon doén en je wordt dan
steeds vrijer in je optreden."
Je bent actief geweest op een heel
breed terrein; maar ongetwijfeld had
je bepaalde voorkeuren. Wat vond je
het leukste onderdeel van het werk?
"Vooral het werk waarbij je direct
contact hebt met het publiek vond ik
erg leuk. Lezingen houden en af en
toe excursies. Het is een uitdaging
om te proberen om daarbij iets van je
enthousiasme over te brengen. Ook
het schrijven van artikelen, voor
Zeeuws Landschap en voor de adver
tentiebladen was heel boeiend. Het is
een heel proces 0111 vanaf het doen
van research, gecombineerd met je
eigen ervaringen, vervolgens een
oorspronkelijke invalshoek te kiezen
en daar iets van te maken
...struinen over onverharde dijken.
Luis in de pels
Je bent van het begin af aktief betrok
ken geweest bij het sponsoring beleid
van de Stichting. Hoe kijk je daar
tegenaan?
"Enerzijds kun je het benaderen van
uit het negatieve en zeggen: "het is
uit nood geboren". Krimpende subsi
dies en zo. Maar persoonlijk heb ik
het als heel waardevol ervaren dat er
via sponsoring een sterke betrokken
heid van het bedrijfsleven voor het
behoud van natuur en landschap
wordt gecreëerd. Je merkt in gesprek
ken dat het niet in de eerste plaats te
doen is om een groen imago, maar
dat er sprake is van echte betrokken
heid".
Zitten er geen gevaren aan om als
ideële organisatie een verbinding aan
te gaan met het bedrijfsleven?
Je zult altijd heel waakzaam moeten
blijven. Het belang van de natuur kan
best wel eens conflicteren met het be-
lang van een sponsor. Het belang van
natuur en landschap zal altijd moeten
blijven prevaleren in afwegingen en
discussies. We hebben tenslotte een
soort "luis-in-de-pels-functie". Zo
hebben we er in de afgelopen periode
van afgezien om in zee te gaan met
een bepaalde projectontwikkelaar,
omdat diens activiteiten strijdig zijn
met onze doelstellingen. Maar er zit
ook een andere kant aan. Bij een
goede relatie kun je als organisatie
een sponsor aanspreken op zijn ver
antwoordelijkheden. En het kan voor
beide partijen leerzaam zijn om niet
zwart-wit, maar in grijstinten naar
eikaars activiteiten te kijken".
Dienstverlenend
Arnold; je hebt enkele jaren intensief
rondgekeken in de keuken van Het
Zeeuwse Landschap. Wat zie je als
belangrijkste taak voor de toekomst?
"Ik denk dat de Stichting er veel in
moet blijven investeren om de slogan
"Dichtbij de natuur; dichtbij de
mensen" waar te maken. Het is heel
erg essentieel om altijd in gesprek te
blijven met je achterban. Daar moet
het landschap blijvend in investeren.
Je hoort bij collega-organisaties wel
geluiden dat men uitsluitend gericht
is op aankoop en beheer. Dan ont
staat het gevaar dat je verambtelijkt.
Het Zeeuwse Landschap beheert een
stuk gemeenschappelijk bezit en is
dus een dienstverlenende instelling.
De werkdruk is groot en het gevaar is
dat je verzandt in het eindeloos
doorgaan met formulieren invullen en
voortgangsrapportages opstellen.
Maar we zijn een organisatie van en
voor de Zeeuwse bevolking en dat
moet vooral zo blijven
Arnold praat nog steeds over de
Stichting als "we" en "onze club".
Dat is gelukkig niet alleen de macht
der gewoonte. Hij zal als redactielid
een bijdrage blijven leveren aan dit
blad en op die manier gestalte blijven
geven aan zijn grote enthousiasme en
betrokkenheid. Arnold: heel erg be
dankt voor je enorme enthousiasme
en inzet en we hopen dat je als redac
tielid nog heel lang onze gelederen
blijft versterken.
9
