Nadat in 1648 de Vrede van Munster
was getekend is er geleidelijk begon
nen om het verloren gegane gebied
weer in cultuur te brengen door het
graven van ontwateringsgreppels en
de aanleg van een uitwateringssluisje
in de Ringdijk.
Geleidelijk kwam een deel weer voor
landbouw en bewoning in aanmer
king. Vanwege de toch nog periodiek
optredende wateroverlast zal het
bestaan ongetwijfeld niet gemakkelijk
zijn geweest en vermoedelijk is dit de
reden dat in 1906 de laatst overge
bleven boerderij weer is afgebroken,
deze stond ter hoogte van Scherp-
bier. De stenen zijn gebruikt om aan
de andere kant van de Scherpbierse
weg een nieuwe boerderij op te
bouwen. Er resteert nog een erfvveg,
het fundament en een veedrinkput.
De ontwatering van het gebied kon
pas voortvarend ter hand worden
genomen in de tweede helft van deze
eeuw. De techniek verbeterde en de
landbouw had de wind in de zeilen.
Er werd een nieuwe watergang gegra
ven vanaf de Henricusput dwars
door de Blikken naar de Nieuwer-
kerkse kreek en tegelijk werd met de
delfgrond een groot aantal kreken en
laagten opgevuld en vervolgens
geëgaliseerd. Deze ingreep wijzigde
de hydrologie van het gebied volledig
en betekende een enorme dreun voor
de natuur van de Blikken, terwijl
opnieuw een deel van de oorspronke
lijke geomorfologie werd vernield.
Hooguit 20 ha van het oorspronke
lijke geulenstelsel was dan nog welis
waar intact gebleven, maar wel
volledig verdroogd.
Slechte tijden, goede tijden. Rond
1990 bracht het ministerie van LNV
het natuurbeleidsplan uit en daarop
aansluitend omgrensde de provincie
Zeeland de Blikken en de direkte
omgeving als natuurgebied.
Tegelijkertijd was er in de streek een
landinrichting gaande. De hoofd
gedachte van een landinrichting is om
de boeren betere vooruitzichten te
geven. Dat kan door onrendabele
gronden te ruilen met betere gronden
en liefst dichterbij de boerderij. En zo
was het mogelijk, dat in een megaruil
vrijwel alle boeren met grond binnen
het reservaatsgebied de voor hun
oninteressante natuurgrond konden
ruilen met betere grond buiten de
reservaatsgrenzen. Eén perceel van
3 ha bleef in gebruik als landbouw
grond.
Een andere gedachte van het Natuur
beleidsplan is ook een kwaliteitsver
betering van de natuur; een hogere
grondwaterstand schept meer variatie
in de typen leefgebieden en dus ook
een toename van de huisvestings
mogelijkheden voor meer soorten
planten en dieren.
Voor de natuur van de Blikken is het
van belang de oorspronkelijke hydro
logie zo veel mogelijk in oude glorie
te herstellen. Dat is deels uitvoerbaar
gebleken omdat een vroegere hoofd
waterloop zijn functie voor de land
bouw had verloren. Drainagewater
van elders hoeft immers niet nood
zakelijkerwijs door het reservaat
gevoerd te worden, maar kan ook
buiten het natuurgebied om geleid
worden. Langs de rand van het na
tuurgebied werd een nieuwe water
loop gegraven en de oude werd deels
gedempt.
Het gebied heeft bij benadering de
vorm van een soepbord en dat bete
kent dus dat nu al het hemelwater in
het gebied kan achterblijven, ook al
omdat de drains het water ook niet
meer afvoeren naar de sloten.
De eerste winter was het resultaat al
meteen te zien. Het water steeg tot
boven het maaiveld en vormde grote
re en kleinere plassen met grillige
oevers, verbonden door een netwerk
van kreekjes. Het plasdraslandschap
werd nog uitgebreid omdat een deel
van de eerder opgevoerde grond weer
kon worden verwijderd en waarbij
tegelijk een nieuw eiland werd aange
legd. Op het einde van de winter is
de waterstand op z'n hoogst. In de
loop van het voorjaar neemt het neer-
Dc Blikken.
5