Om de toekomst van de Westerschelde m Thijs Kramer: "Voorgestelde natuurcompensatie blijft onder de maat" Stichting het Zeeuwse Landschap en de Westerschelde Dc betrokkenheid van de stichting Het Zeeuwse Landschap met de Westerschelde is al aanwezig sinds de oprichting in 1936. In dat jaar werd namelijk, naar aanleiding van het plan om de Zwinvlakte tot een touristische boulevard vol hotels en pensions te maken, door Nederlandse en Belgische natuurbeschermers het internationa le Zwincomite opgericht. Het Zwin werd veilig gesteld door het aan de stichting als beheers- objcct aan te bieden. Het was het eerste gebied wat de stichting in beheer had. Doordrongen van het feit dat de Westerschelde, die als enige rivier arm in verbinding zal blijven met de Noordzee, bedreigd werd door agrarische inpoldering, de aanleg van het Schelde-Rijnkanaal, recreatief gebruik en de chemische industrie, werd in de jaren zestig samen met anderen de brochure 'De Westerschelde, erfdeel van het Zeeuwse Land schap' samengesteld. Hierin werd duidelijk de natuurwetenschappelijke betekenis van de natuurgebieden langs de Westerschelde uiteen gezet. Deze brochure was een van de acties in het kader van het doelbewust streven van de stiching naar de verwerving en het beheer van de laatste natuurterreinen in het estuarium. En met succes; in 1975 kreeg de stichting het 3500 hectare beslaande Verdronken Land van Saeftinghc in beheer. Ook het prachtige, geheel natuurlijke complex van platen, slikken en beginnende schor ren in de monding van de Westerschelde, het Hooge Platen Complex, werd in beheer verwor ven. Door een gericht beheer bevindt zich hier nu, naast vele zeldzame brocdvogels, de grootste kolonie dwergstems van Nederland. Andere, klei nere objecten die in dc loop van de jaren verwor ven zijn, zijn de schorren en slikken voor de Paulinapolder, de Verdronken Zwarte polder en dc inlagen Kruispolderkaai en Hoofdplaat. Als gevolg van vele inspanningen beheert de stichting nu deze duizenden hectares natuurgebied in dc Westerschelde, waardoor de belangrijkste brocd- kolonies worden bewaakt, de schorren van Saef- tinghe weer met schaapskudden worden beweid, de voedselterreinen voor vogels en vissen zijn veiliggesteld en duizenden mensen ieder jaar in cxcursievcrband van al dit moois kunnen genieten. In het belang van de economische groei in België moeten grotere schepen de haven van Antwerpen kunnen bereiken. Hiervoor is het nodig dat de vaargeul in de Westerschelde wordt verdiept. Door deze maatregel wordt veel schade toe gebracht aan de natuurwaarden en gaat veel natuurgebied verloren. Ter compensatie van dit verlies draagt de Minister van Verkeer en Waterstaat de uiteindelijke verantwoorde lijkheid voor een natuurherstelplan. Bij de totstandkoming hiervan zijn veel organisaties en instanties betrokken, bijvoorbeeld natuurbeschermingsorganisaties. Eén van de actief betrokkenen, Thijs Kramer van de Zeeuwse Milieu federatie, vertelt in dit interview meer over deze problema tiek en het standpunt van de natuurbeschermingsorganisaties hierin. Thijs, op welke wijze en hoe lang al ben je betrokken bij het 'Verdrag inzake de verruiming van de vaarweg in de Westerschelde'? "Het Koninkrijk der Nederlanden draagt zorg voor dc voorbereiding en uitvoering van dc herstelwerkzaam heden in verband met het verlies van natuurwaarden. Deze natuurherstel- projekten dienen te worden voorbereid in overleg met de betrokkenen zoals de Provincie, dc betrokken gemeenten, dc Waterschappen en natuurlijk ook dc natuurbeschermingsorganisaties. Van - uit deze laatst genoemde groepering ben ik één van de mensen die er het nauwst bij betrokken is. Dc betrokken heid met dc Schelde is er al sinds mijn aanstelling bij dc Milieufederatie, zo'n vijftien jaar geleden. Toen werd er door deze organisatie veel ondernomen om de Westerschelde wat meer aan dacht te geven, vooral betreffende de vervuiling. Wij hebben toen bijvoor beeld een studiedag georganiseerd om aandacht te vragen voor de Schelde- problematiek. De aandacht was destijds vooral gericht op dc Oostcrschelde cn de andere Zeeuwse wateren, terwijl dc Westerschelde één van de belangrijkste natuurgebieden van Nederland is, met de unieke overgang van zout naar brak naar zoet water, een wetland van internationaal belang en een van de gaafste grootschalige estuaria van Europa Kale slikken met een rijk bodemleven worden als gevolg van de verdieping steeds schaarser in de Westerschelde. C.A. 7

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1997 | | pagina 7