mmm* oor geweest voor onze wensen. Je ziet nu dat Rijkswaterstaat uit eigen beweging let op dingen die vroeger niet zo hoog scoorden, zoals de plaats en de tijd dat de vogels broe den. Voor dat soort zaken is steeds meer oog voor gekomen". Saeftinghe Het Verdonken Land van Saeftinghe is niet alleen één van de belangrijkste Nederlandse natuurgebieden, het is ook een gebied waar met regelmaat belangrijke waterbouwkundige kwes ties spelen. De mogelijke inpoldering van het gebied, de Bochtafsnijding in het Nauw van Bath, en de aanleg van een Baalhoekkanaal zijn inmiddels definitief bijgeschreven in de histori sche annalen, maar ooit waren het brandende kwesties, waar Rijkswater staat zich diepgaand mee bezig hield. De mogelijke ontpoldering van de Hedwigepolder en de aanleg van groene zeedijken zijn nog steeds aktueel. Bovendien is Saeftinghe het enige gebied waar nog op zo'n grote en relatief ongestoorde schaal land- schapsvormende processen plaatsvin 3 v -.xva^v.v.z/sumxJïS Ne eitje Jans. den, dat waterbouwers er een ideaal studiegebied vinden. Maar de studies blijven zeker niet beperkt tot opme tingen en technische kwesties. Ook de plantengroei en de visstand zijn door Rijkswaterstaat intensief bestudeerd. Het lag daarom voor de hand dat bij de totstandkoming van het bezoe kerscentrum Saeftinghe ook Rijkswa terstaat benaderd werd. Dat resulteer de erin dat RWS zowel in de inrich ting als in de exploitatie van het centrum deelneemt. Wellicht typeert dat beter dan welke woorden of intentieverklaringen hoe goed er ook in het Land van Saeftinghe wordt samengewerkt. Het zijn maar een paar voorbeelden, die met heel wat andere uitgebreid kunnen worden. De oeververdediging van de Rumoirtschorren, de studies van de Internationale Zwincommissie en het beheer van de oevers in het Krammer-Volkerak zijn allemaal pro jecten waar samenwerking plaatsvindt. Natuurlijk kan die samenwerking nog beter, ook al zal zich altijd het ver schil in taken en verantwoordelijk heden laten voelen. Niettemin weten we elkaar op tal van plaatsen te vin den. Met als gezamenlijke inzet een optimaal behoud en beheer van het buitendijkse Zeeuwse landschap. Saeftinghe.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1998 | | pagina 9