EEN WANDELING DOOR
DE GESCHIEDENIS EN DE
NATUUR
DOOR CAROLIEN ABRAHAMSE
eel mensen denken dat je alleen in een bos 'de natuur kan beleven'. Of dat je er een boek op na
moet slaan om te weten hoe het landschap zich heeft gevormd en wat er vroeger mee werd gedaan. Tijdens
een wandeling door de Yerseke Moer ontdek je dat beiden niet altijd op gaan. Want een wandeling door de
Yerseke Moer is een wandeling door de natuur en door de geschiedenis van Zeeland.
Hollebollig,
drassig weiland
in de Yerseke
Moer.
Viewer en wandelroute
Die wandeling kan al gemaakt
worden zonder het gebied te be
treden. Die mogelijkheid biedt de
stereo-viewer, die aan het begin van
de wandelroute staat. De twintig
afbeeldingen geven een indruk van
de meest bijzondere waarden van dit
gebied. Omdat deze drie-dimensio
naal zijn heb je het idee dat je mid
den in het gebied staat en dat je de
grote ratelaar vast kunt pakken om
even te 'ratelen'. Maar daarmee moet
nog even gewacht worden... Door
het informatiebord aan het begin van
de wandeling te lezen wordt het ont
staan van dit oudlandgebied duide
lijk.
Aan het begin van de jaartelling
doorbraken zware stormvloeden de
strandwal. Hierdoor zochten kreken
en geulen een weg door het toen
malige veengebied. Het water in
deze geulen voerde, onder invloed
van het tij, veen af en zand aan. In
de loop van de jaren verlandden veel
van deze geulen. Deze kwamen als
een rug in het landschap te liggen,
omdat daar geen veen meer in de
bodem aanwezig was Schaapherders,
de eerste bewoners, zochten in het
drassige Zeeland de drogere plaatsen
op om over te lopen en gebruikten
daarvoor deze hoger gelegen kreek
ruggen. Als wandelaar in de Moer
doe je dat precies zo, als je het
eerste deel van de wandelroute, een
slingerend pad, volgt.
Vogels
Dat deel behoort tot het openbare
wegenstelsel, want een vrouw met
een volle boodschappentas aan haar
stuur rijdt voorbij. "Als ik naar de
stad ga, rijd ik altijd door dit prach
tige gebied. Het meest geniet ik van
de vele vogelgeluiden, op verre af
stand hoorbaar in deze stille omge
ving. Veel verstand heb ik niet van
vogels, maar met je oren en ogen
kom je een heel eind. Je hoort heel
duidelijk "grutto, grutto", "tu-reluur,
tu-reluur" of "kie-wiet, kie-wiet", de
vogels die zichzelf voorstellen. Vooral
in het voorjaar is het raak. Dat doen
ze omdat ze dan broeden, en mij 'als
gevaar' voor hun broedende vrouwtje
signaleren". Dat er veel te zien en te
horen is, is niet zo verwonderlijk als
je bedenkt hoeveel kluten, grutto's,
tureluurs en kieviten hier broeden.
Dankzij het achterwege laten van be
mesting en ontwatering vertoont de
weidevogelstand in het reservaat al
jarenlang een stijgende lijn. Voor
vrijwel alle weidevogelsoorten geldt
dat de stand in het reservaat de
afgelopen decennia meer dan ver
dubbeld is. En nog steeds wordt er
vooruitgang geboekt.
Veen in de grond
De wandeling voert via een onver
hard pad de weilanden in, waar een
informatiebordje ons erop attendeert
dat ook de plantengroei de loop van
voormalige geulen verraadt.
Inderdaad: in de vorm van schitte
rende kleurverschillen in de begroei
ing van het grasland, wisselen donker
en licht elkaar in een mozaïekvormig
patroon af. Door overspoeling met
het zoute zeewater nam het poreuze
veen zout op. Daar waar geulen
liepen is geen zout in de bodem
aanwezig. In de laaggelegen gedeel
ten zie je daarom een fraai ontwik
kelde zoutvegetatie met planten als
zilte rus, zeeaster en het gewone
