werden geëxposeerd en van zijn
negen inzendingen werden er vijf
verkocht. Spoedig volgde een vol
gende expositie: in het Zeeuws Bio
logisch Museum. Een aantal jaren
achtereen vond daar een winter
tentoonstelling plaats van beroeps
tekenaars. Op initiatief van een
kennis kwamen daar ook de werken
van Adri Karman tussen te hangen.
"Daarmee was ik best vereerd" geeft
hij toe. Een jaar nadien vond in de
zomer van '87 op dezelfde locatie
zijn eerste eigen tentoonstelling
plaats. Alle aanwezige werken wer
den, op twee na, verkocht; een ge
weldige stimulans! Via zijn werk als
huisschilder aan het koetshuis op het
landgoed "Landust", kwam Adri in
contact met Zeeuws Landschap.
Logisch dat hier voor deze tekenaar
van natuur en landschap een op
dracht uit voortkwam. Er werd over
eengekomen dat hij illustraties van
vogels aanleverde voor de wekelijkse
natuurtip in het advertentieblad, die
Chiel Jacobusse destijds schreef. Die
tekeningen en vogelverhalen zijn
gebundeld tot het boek 'Vogelvrij'.
Het resultaat was naar ieders tevre
denheid hetgeen leidde tot meer
samenwerking: een poster van Het
Verdronken Land van Saeftinghe,
illustraties voor het tijdschrift van
Zeeuws Landschap en illustraties
voor het Zakgidsje van Saeftinghe.
Tegenwoordig kunnen we ook iedere
week van een tekening genieten die
's woensdags op de voorpagina van
het katern 'Buitengebied', onder de
rubriek 'Natuurjournaal', van de PZC
staat. Adri ervaart dat als een leuke
opdracht, omdat hij zelf de bijbe
horende tekst aanlevert. "Daarvoor
moet ik op zoek naar informatie en
op die manier kom ik vrij veel te
weten over het onderwerp van de
tekening. Ik ervaar dat als extra
dimensie aan mijn tekening, niet
alleen voor mijzelf, maar, naar ik
hoop ook voor diegenen die het
zien. Met mijn werk wil ik proberen
de aandacht en interesse voor de
natuur over te dragen. Ik hoop dat
mensen er even bij stilstaan".
Na deze tekensuccesstory van Adri is
zijn tekening van het landschap extra
de moeite waard. Hoewel hij het
liefst vogels en daarnaast (kleinere)
dieren tekent, gaat het tekenen van
landschappen hem ook goed af. Het
landschap op deze tekening is een
impressie van "De Valle" in de win
ter, een afgedamde getijdenkreek die
door het dorp Colijnsplaat loopt. Het
is daarmee eigenlijk een van de
'roots' van zijn carrière, want het
vele observeren is naast de fascina
tie een hulpmiddel bij het ontwikke
len van zijn talent. Als we nog eens
even kijken naar de tekening van de
patrijs lijkt het alsof we kunnen
voelen dat de vleugels harde pennen
bevatten, dat de borstveren als
zachte donsjes aanvoelen en dat de
borst zacht is als je er met je vinger
in prikt. Op de vraag welke techniek
Adrie toepast om een tekening bij
een kijker het gevoel te geven dat
hij het dier kan pakken en hoe het
dier aanvoelt moet Adri het antwoord
schuldig blijven. "Dat ligt niet aan
het papiersoort of het gebruik van
kleuren. Misschien komt het doordat
ik mijzelf in zo'n dier inleef, het
gevoel wat ik zelf bij die materie heb
of de manier waarop ik mijn penseel
vasthoud. En het komt zeker door
ervaring. Pas in de loop van de jaren
heeft die 'echtheid' van wat ik teken
zich ontwikkeld. Want alleen aanleg
is niet voldoende; je moet eraan
werken. Talent moet je door middel
van veel oefenen ontwikkelen. En
volhouden is de kracht erachter".
Adri heeft zijn talent zover ontwik
keld, dat hij er makkelijk van zou
kunnen leven.
"Maar dat ambieer ik niet. Het is en
blijft mijn hobby, ik doe het voor de
ontspanning en beleef er veel plezier
aan. Op die manier hoop ik het nog
lang te mogen doen. En dat hopen
wij bij de Stichting ook, want al onze
donateurs en belangstellenden genie
ten regelmatig van zijn werk!
