ILLUSTRATOR
ADRI KARMAN
DOOR CAROLIEN ABRAHAMSE
Gefascineerd door de natuur
De confrontatie met natuur en landschap is ieder jaargetijde, zo ook in de winter, fascinerend. De bomen staan
als kale staken in het landschap. De wind voelt guur aan. Grauwe tinten kleuren het geheel. De behoefte om
iets met de beleving van de natuur te doen, in welk seizoen dan ook, is bij veel mensen aanwezig. De een
neemt takjes of vruchten mee naar huis, om er vervolgens een bloemstuk van te maken.
Een ander trekt er met zijn fotocamera op uit om zijn impressies vast te leggen. Een derde neemt een potlood
of penseel ter hand. Zo iemand is Adri Karman.
"Mijn motivatie om te gaan tekenen
is zeker ook: het gefascineerd zijn
door de natuur". Adri is geboren,
getogen en nog steeds woonachtig
in Colijnsplaat, wat midden in het
polderlandschap langs de Ooster-
schelde ligt. "Als kind al kon ik,
buiten, uren naar vogels kijken. Niet
alleen hun gedrag en leefwijze inte
reseerden me, maar vooral het beeld,
de fascinatie en impressie die ik
ervaar probeer ik vast te leggen". Als
voorbeeld nemen we deze tekening
van een patrijs. "Die vogel heb ik al
zo vaak gezien, hij komt hier nog vrij
veel voor. Maar toen ik hem eens in
de winter in de sneeuw zag, deed
mij dat iets. De kleuren van zijn
verenpak kwamen schitterend uit in
het witte landschap. Het was steen
koud buiten. Zou hij het ook koud
hebben? Dat beeld, dat gevoel pro
beer ik dan vast te leggen". Dat doet
hij thuis, met het beeld op zijn net
vlies als voorbeeld en uitgangspunt.
Alleen voor de details slaat hij er
naslagwerk op na.
Het beeld dat Adri in zijn hoofd heeft
ontwikkelt zich tijdens het tekenen.
Dat was ook het geval bij de teke
ning van koolmeesjes. "Naar vogels
kijken doe ik nog net zo graag als
vroeger. Vanaf de keukentafel heb ik
een prachtig zicht op de tuin, waar
we tijdens de koude winter van 1993
een pindasnoer voor vogels opge
hangen hadden.
Onder andere koolmeesjes maakten
er gebruik van; altijd waren er een
aantal aanwezig. Zij inspireerden me
tot het maken van deze tekening.
Dikwijls laat ik onnodige details weg.
Een deel van een pergola met een
pindasnoer vond ik voldoende om
een mooi en vooral duidelijk beeld
te vormen. Het resultaat is dan zowel
illustratief als decoratief. Meestal
begin ik met een ruwe schets waarna
ik in kleur begin te schilderen. Het
uiteindelijke beeld groeit tijdens het
werken daaraan. Vandaar dat het
ook altijd spannend blijft. Ik heb wel
een globaal beeld in gedachten,
maar weet van tevoren nooit hoe het
eindresultaat precies zal zijn. Ook
dat is fascinerend. Adri heeft dat
door ervaring ondervonden en zich
aangeleerd. Op zijn eerste tekenin
gen is de achtergrond een volle
omgeving. De aanleiding voor die
eerste tekeningen, die hij op onge
veer 38-jarige leeftijd maakte, was
een door het blad 'Vogels' uitge
schreven tekenwedstrijd. Pas op die
leeftijd is hij aan de slag gegaan met
zijn talent voor tekenen. Op de la
gere school werd dat talent al door
een meester onderkend. Hij advis
eerde Adri dan ook om een kunst- of
tekenacademie te volgen. Maar zo
makkelijk werd die keuze destijds
nog niet gemaakt. Jongens gingen
naar de ambachtsschool om een vak
als timmerman of schilder te leren.
Adrie koos laatstgenoemde.
Als die vakman is hij nog steeds
werkzaam, het tekenen houdt hij als
hobby. Hij is een uitgesproken
autodidact zonder specialistische
opleiding.
Met zijn eerste tekeningen viel hij
niet in de prijzen. Wel voor zichzelf,
want alle ingezonden tekeningen
