6
Ook Nico van Welzenes schildert voor de jubileumtentoonstelling ter gelegenheid van vijfenzestigjarig bestaan van Het Zeeuwse
Landschap. Boven: Neeltje jans, rechts: De Verdronken Zwarte Polder.
heeft die ramp weten te voorkomen,
hoewel het toen niet gelukt is om
door aankoop het gebied definitief
veilig te stellen. Aankoop door een
natuurbeschermingsorganisatie is
immers de beste garantie dat een
waardevol natuurgebied behouden
blijft en goed beheerd wordt.
Het eerste gebied dat de Stichting
in beheer kon nemen was het
Nederlandse deel van het Zwin tussen
Knokke en Retranchement. Ook daar
was een ernstige bedreiging de aan
leiding. Er was een plan, bedacht
door een burgemeester in West-
Zeeuws-Vlaanderen, om de Belgische
kustboulevard door te trekken van
Knokke tot Breskens. Dat zou afdam
ming en teloorgang van het Zwin tot
gevolg hebben gehad. Nu, vijfenzestig
jaar later, kunnen we met respect
constateren dat Het Zeeuwse Land
schap toen al zijn waarde bewees.
De geschiedenis
De geschiedenis van de Stichting is
duidelijk in twee perioden te verdelen.
De eerste veertig jaar waren er goed
willende bestuursleden en een hand
vol vrijwilligers, die al het werk zelf
moesten doen. Altijd was er geld
gebrek. De Provincie sprong bij met
50.000 gulden per jaar voor aankoop
en beheer. Anderen inkomsten kwa
men van enkele fmmjerden donateurs,
terwijl ook het verpachten van de
jacht en visrechten wat geld op
leverde.
De doorbraak kwam in 1976, toen we
het Verdronken land van Saeftinghe
in beheer kregen, drieduizend hectare
brakwaterschor van internationale
allure. De bijbehorende beheersver
goeding maakte het mogelijk om de
eerste mensen in dienst te nemen.
Even later kreeg de Stichting door
een schenking het landgoed Landlust
bij Heinkenszand in bezit. De villa aan
de rand van het landgoed mocht wor
den verkocht en het koetshuis werd
ingericht als kantoor voor de Stichting.
Dat markeert het begin van de twee
de periode van grote expansie.
