Aan de andere kant is deze polder wel wat voorbarig
bedijkt, getuige de grote kreek en de vrij zandige
samenstelling van de bodem op veel plaatsen.
Niettemin heeft dit een uniek natuur- en recreatiege
bied opgeleverd.
Zolang er in de Braakman nog schorren en geulen
bleven, werd dit gebruikt door vissers die hier hun
mosselbanken hadden. Aanvankelijk was Boekhoute
de haven voor de mossel- en oestervissers, maar gelei
delijk aan werd dit Philippine. Tevens is het schorge-
bied vele eeuwen als weidegebied gebruikt geweest
door herders. Herders legden heuveltjes of stellen
aan in het schor. Deze stellen bevatten ook putten
waarin zoet water aanwezig was voor mens en dier.
Opvallend is overigens dat bepaalde schorren in de
Braakman zo hoog waren opgeslibd dat er zelfs lange
tijd eilandpolders hebben bestaan, zoals de Oud-
Vogelschor-, de Stelle- en de Angelinapolder. In de
naamgeving komen zowel de mosselteelt als de
schaapsteelt nog voor: Mosselpolder en Stellepolder.
Geen naam herinnert nog aan de moernering en het
zout, behalve bij Biervliet. Van geen enkele polder in
de Braakman gaat de geschiedenis terug tot voor
1450. Vrijwel alle polders hebben een moderne inrich
ting die bestaat uit kaarsrecht lopende wegen, weg
sloten en dijken. Alleen in de Loven- en
Koudenpolder zijn nog wat minieme hoogteverschil
len te zien die typisch zijn voor de oudere polders. Of
deze aanblik zo blijft bestaan is de vraag, want voor
het gebied zijn inmiddels heel wat herinrichtingsplan
nen in de maak. De rationele aanblik zal daardoor in
de toekomst mogelijk worden verzacht.
Dhr. A.M.J. De Kraker is docent aan de Vrije
Universiteit Amsterdam.
Natuurgebied
rondom de
Braakman. (Archief
Zeeuws Landschap)
WW
