$S&£- 2Sfaitö>43kd /m mm «maiWÊÊÊsm WW* POPPENDAMME qem Veerer ^yi£:x¥;fSfiS^ Bron: via Aad de Klerk - "i. Foto uit 1964 van het herstel van de ruïne van Hoogelande. Bron: via Aad de Klerk soms wel twee herinrichtingen de band met vroeger rigoureus hebben doorgesneden. In veel van deze kern tjes vormt trouwens het bodemarchief de allerlaatste mogelijkheid om nog iets van de geschiedenis te ontrafelen, omdat échte oorkonden meestal ont breken. De bijzondere ontwikkeling die de gekrompen dorpen hebben doorgemaakt, vormt een extra motief voor een zorgvuldige benadering. We vinden er de sporen van vroeger leven, gemeenschapsleven, kerkelijk leven. We vinden er de bakermat, maar ook de begraafplaats van onze voorouders. Dus waarom wél gekoes terd de grotendeels onzichtbare verdronken dorpen en niét de voor iedereen zichtbare gevolgen van de provinciebrede schaalvergroting uit de 16de eeuw? Pas recent lijken de Zeeuwse gekrompen dorpen zich weer in enige i P5 f 1 belangstelling te mogen verheugen. Naar voorbeeld van Schouwen- Duiveland liet de toenmalige gemeente Mariekerke in 1990 weer plaatsnaamborden verrijzen. Het toen 801 jaar bestaande Hoogelande had de primeur. De voormalige gemeente Valkenisse wilde meer, en kwam in 1993 met borden én onder borden met enige tekst en uitleg. Middelburg kon niet achterblijven en deed ook borden en onderborden verschijnen in Brigdamme. Schellach (en Oudedorp). Een ontwikkeling om toe te juichen en het navolgen elders waard. Hopelijk worden deze kernen - na het verlies van hun kerkgebouw in de 16de eeuw - in de 21e eeuw niet ook nog eens van hun plaatsnaam beroofd. Markeren De bepleite aandacht zou zich natuurlijk niet moeten beperken tot alleen maar borden. Wel zou uniform uitgevoerde bebording de plaats van de dorpen kunnen markeren en hun geschiedenis in kort bestek kunnen vertellen. De gekrompen dorpen van Zeeland zouden als één geheel bena derd en uitgedragen moeten worden. Dat kan bijvoorbeeld heel goed door ze op te nemen in nieuw te ontwik kelen of bestaande fiets- of wandel routes. Fijnmazige routes wel te ver staan, voor kleinschalig toeristisch bezoek, zoals ook de kerntjes zelf kleinschalig zijn. Daarvoor moet er, behalve een te beluisteren of te lezen verhaal, wel iets te zien zijn. En dat is soms een probleem. In een extreem geval als Poppekerke. oostelijk van Westkapelle, zijn alle zichtbare spo ren van het dorpsbestaan uitgewist. Behalve het bordje 'Poppekerkseweg' is daar niets meer te zien. Beplanting, in de vorm van een groene kamer, een groene binnenruimte, zou hier de plaats van het vroegere dorp kunnen oproepen. Hoogelande, dat vroeger als een spin in het web van talrijke wegen en paden lag. zou die 'cen trumfunctie' weer kunnen terugkrij gen. Het leent zich bovendien goed als centraal informatiepunt voor de Walcherse gekrompen dorpen. lAt'flHj '-/M. -- BJR--;3*-3 ïfQ.V;. HHST Bron: via Aad de Klerk 12 ZeeuwsLandschap ■i' A 'ï.-i <v''. lilv'pii#

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 2007 | | pagina 12