zijn hierbij gebaat. Toch heeft een
cultuurhistoricus er moeite mee. Ik
wijdde er zelfs een stelling aan in
mijn in 2003 verdedigde proefschrift.
Want een cultuurhistoricus weet
dat de Walcherse watergangen in
oorsprong mensenwerk zijn. sinds
de middeleeuwen bedoeld om het
overtollige landwater - zoals het in
de bronnen heet - af te voeren in de
richting van de uitwateringssluizen.
Later kregen ze bovendien de functie
van schuitvaartverbinding tussen
stad en ommeland. Een geschiedenis
die niet iedereen zal kennen, maar die
zich ook steeds moeilijker laat vertel
len als je ziet hoe quasi natuurlijk de
waterlopen nu worden vormgegeven
en beheerd. Als natuur vermomd
cultureel erfgoed.
Potter. Daar lag een oeroud wegeiing
dat duidelijk herkenbaar de contou
ren van een kreekbedding volgde.
Vandaag blijkt het grote moeite te
kosten om dergelijke verdwenen
verbindingen weer terug te krijgen of
nieuwe aan te leggen.
De Meinersweg biedt in westelijke
richting een schitterend uitzicht op
de duinenrij. Ervoor ligt Biggekerke.
Dat dorp heeft zoals veel andere
dorpen in toenemende mate last van
'witte schimmel', waarbij nieuwbouw
het oude dorpssilhouet misvormt.
Gelukkig valt het. over deze grote
afstand gezien, mee. In oostelijke
richting is het uitzicht boeiend. Als
vaste oriëntatiepunten liggen daar
twee vliedbergen, de Berg van Potter
en de Rorikshil, tegen de achtergrond
van de nog relatief ongestoorde
skyline van Middelburg. Wie de
blik rondom laat dwalen, ziet dat de
lelijkheid zich vooral manifesteert
op de boerenerven: kolossale nieuwe
bedrijfsgebouwen drukken hun stem
pel op het open landschap.
Vermomd cultureel
erfgoed
En dan de watergang. De Bigge-
kerkse Watergang in dit geval.
Die Iaat zich goed bekijken vanaf
de brug, waarnaast sinds kort een
eenvoudige trailerhelling ligt ten
behoeve van het varend onderhoud.
Bij die brug doet het Waterschap
er alles aan om het voor de passant
gezellig te maken. Met een bank, een
afvalvoorziening, en enkele bomen.
Vooral die bomen hebben het zwaar
te verduren. Niet de wind. maar van
dalisme lijkt de boosdoener. Grote
delen van de watergang hebben van
het Waterschap milieuvriendelijke
oevers gekregen. Wel begrijpelijk,
want zowel waterberging als ecologie
Het bijzonderste dorp
van Zeeland
Vervolgens nadert Hoogelande. Ik
heb het wel eens, met niet al te veel
overdrijving, het bijzonderste dorp
van Zeeland genoemd. Want het
ligt - uniek in Zeeland - niet op een
hogere kreekrug. maar in een van de
laagste poolgebieden van Walcheren.
Daarmee is de naam een raadsel
achtige. Het deelt de historie van
inkrimping sinds de Tachtigjarige
Oorlog met tal van andere voorma
lige kerkdorpen in onze provincie,
maar wat elders geheel of grotendeels
verdween, is hier gebleven of terug
gebracht: kapel, kerkhof en kerkring.
En ook al zijn vrijwel alle bewoners
verhuisd naar elders, de kapel vormt
sinds de herbouw in 1964-1965 het
trefpunt van culturele activiteiten.
Jammer dat het officiële plaatsnaam
bord aan de Meinersweg dat ik daar
in 1990 mocht onthullen, spoorloos is
verdwenen en. ondanks aandringen
bij de gemeente Veere. nog steeds
niet weergekeerd. En waarom is er
voor passanten nog geen tekst en
uitleg over dit interessante plekje?
Dat gebeurt sinds enige tijd wél in
andere gekrompen dorpen op het
eiland, in de vorm van 'educatieve
onderborden'.
De Hoogelandseweg moest, omwille
van de veiligheid, enkele jaren
geleden ruimer baan bieden aan het
verkeer. Voor het drukke fietsverkeer
moest er een apart, vrij liggend
fietspad komen. Deze opdracht is
robuust aangepakt. Als dank laat
de passerende schooljeugd hier elke
De Biggekerkse
Watergang met milieu
vriendelijke oevers,
gezien in oostelijke
richting.
De kapel van
Hoogelande.
ZeeuwsLandschap
