Mistnet onder viaduct
om meervleermuizen te
Auto's met antennes
voor de telemetrieiacht op
meervleermuizen.
Zendertie
Het was overigens helemaal geen
eenvoudige klus om Jan te vangen.
Omdat de meervleermuis graag
boven water jaagt, hingen we mist-
netten op verschillende plaatsen
onder viaducten. De vleermuizen
vliegen daar gewoonlijk onderdoor.
De netten zijn zo ragfijn dat een
deel van de passerende dieren ze
niet opmerkt en erin terecht komt.
Bij de Axelse kreek is het na een
aantal vangnachten prijs. Onze Jan
weet de netten niet te ontwijken, is
de klos en krijgt een zendertje op
zijn rug.
Na het vrijlaten vliegt Jan eerst
naar een populierenbosje, rust
even uit in de Watertoren en
vliegt dezelfde nacht nog naar de
Maassingel in Terneuzen. De tele-
metrie blijkt nauwkeurig genoeg
om tot in detail waarnemingen
te kunnen doen. Zo weten we nu
hoelang Jan boven water vliegt
en waar hij boven land jaagt. Bij
Terneuzen blijkt het dier vooral
langs bosjes en veldjes langs de
westoever van de Otheense kreek
tejagen. Bij de kinderboerderij
(waar hij 21 minuten verblijft)
rust hij tenminste 5 minuten uit.
hangend aan een populier. We leren
gedurende vier lange nachten een
hoop bij over zijn.gedrag. Jan houdt
niet van fel licht. Als je met de
autolampen iets te dichtbij komt is
hij gelijk vertrokken. Het sluizen-
complex is zo'n zee van licht dat dit
een blokkade vormt om vanaf het
Kanaal naar de Schelde te vliegen.
Wanneer we dicht bij het dier zijn,
kunnen we ook nog de batdetector
inzetten, waarmee we de geluiden
kunnen opvangen die Jan zelf
maakt. Als Jan dan rakelings over
ons heen vliegt is kippenvel voel
baar. Je krijgt een band met zo'n
dier, waarvan je eerst zelfs de hart
slag hebt kunnen voelen.
Watervleermuizen
Na een aantal vangnachten heb
ben we steeds alleen nog maar
vleermuis Jan. Er is dringend
behoefte aan meer informatie.
Gegevens van andere meervleer
muizen. Zodoende wordt besloten
om op weer andere plaatsen te
gaan vangen. Bij Oostburg wordt
zowel bij het Groote gat als bij de
Sophiapolder gevangen. Ik mag
helpen bij de faunapassage in de
Sophiapolder. Netten ophangen,
waadpak aan en zo sta je tezamen
met de Mexicaanse studente Tania
drie uur lang in het water onder de
brug, om steeds zo snel mogelijk de
vleermuizen uit de netten te bevrij
den. De spreektaal is Engels en het
is een werkje waarbij je superge
concentreerd moet zijn. We werken
in het donker, want licht zou de die
ren afschrikken. Alleen als er een
vleermuis in de netten hangt gaan
de lampen aan.
Na een poos wordt het in het water
toch wat koud. Zeker als je naar
zo'n spartelend beest toesnelt en er
een golfje water in je pak terecht
komt. Steeds zijn het watervleer
muizen die we vangen. Hoewel het
niet de voornaamste soort is die
we zoeken, wordt ook naar deze
wat kleinere verwant onderzoek
gedaan. De dieren worden opge
meten, gewogen, gesekst en weer
vrijgelaten, door een ploeg vrijwil
ligers die op het droge zit. Ook de
leeftijd en de gezondheid van de
dieren wordt beschreven.
Als je met een zaklamp door de
vlieghuid van de vleugels schijnt,
zie je of het dier last heeft van
mijten. Het lijkt dan wel op rönt
genfotografie wantje ziet dwars
door de huid heen ook prachtig alle
botjes en gewrichten. Aan de mate
van uitgroeien van die botjes, maar
ook aan de scherpte van het gebit
kan je de leeftijd afleiden. Af en toe
zijn we er niet snel genoeg bij en
valt een vleermuis uit het net op het
water. Maar ze heten niet voor niets
watervleermuis. Hoe ze vanaf het
water opvliegen is mooi om te zien.
