domineert. De aandacht gaat in eerste instantie uit naar de oudere struiken. Hier komen jaarlijks bes sen aan die door vogels over het bos verspreid worden en zo telkens voor nieuwe jonge exemplaren zorgen. Als alle oude besdragende struiken afgezet zijn, worden de wat jongere struiken aangepakt. Allerlei beheermaat- regelen In de Wilde Landen komen ook veel vleermuizen voor, maar een verblijf plaats voor de winter ontbreekt. Met behulp van oude duikerelementen willen we hier een geschikt winter verblijf voor vleermuizen maken. We hopen hier binnen enkele jaren de zeldzame Franjestaart aan te treffen. Langs de waterkant komt een steil- wand waarin ijsvogels en oeverzwa luwen kunnen broeden. Hakhoutbosjes kwamen van oudsher veel voor in de grensstreek. Boeren gebruikten het hout voor weipalen, gereedschappen en voor verwar ming. Door de stoven eens per 10-20 jaar af te zetten, ontstond er een bijzonder biotoop met hoge natuur waarden. Omdat het hakhoutbeheer zeer arbeidsintensief is. kom je nog maar zelden hakhoutbosjes tegen. In het waterwingebied willen we een aantal delen van jonge eikenpercelen omvormen naar eikenhakhoutbosjes. Rondom de boerderijen lagen in het verleden hoogstamboomgaarden. In het waterwingebied zijn er nog enkele restanten van te vinden. De hoogstamboomgaarden vormden een uniek leefgebied voor vogels als steenuil, zomertortel en wiele waal. Het voornemen daarom is bij iedere kern (Clinge, Sint Jansteen en Heikant) een boomgaard aanleggen. Nabij Sint Jansteen liggen intensief gebruikte Iandbouwpercelen waar maïs op verbouwd wordt. Deze percelen willen we weer inrichten en beheren zoals dit rond 1900 het geval was. Typische akkerplanten en dieren die momenteel sterk bedreigd worden, krijgen aldus weer een kans. Om het vee van drinkwater te voorzien lagen er in Zeeland in het verleden veel drinkputten. Deze herbergden grote natuurwaarden. Door de komst van de waterleiding waren de drinkputten overbodig en zijn er veel gedempt. Zo verdwenen ook de natuurwaarden. Daar het een waterwingebied is, is het niet overal mogelijk drinkputten aan te leggen die ook in de zomer hun water houden. Op de laagste ter- reindelen kan dat echter wel, zodat ze in ieder geval gedurende de voortplantingtijd van de amfibieën water zullen houden. De bijzondere Alpenwatersalamander en de rug- streeppad komen al in het gebied voor en zullen ongetwijfeld gebruik gaan maken van de drinkputten. Zo staat er bij elkaar heel wat op het programma. We verwachten binnen een paar jaar de resultaten te kunnen aanschouwen in de vorm van een nog mooier en natuurrijker gebied dan het nu al is! Natuurbeleving en recreatie Ook recreatief gezien is het waterwin gebied een bijzonder gebied: het is één van de drukst bezochte gebieden van de stichting. Men kan er trimmen, wandelen (ook nordic), fietsen, rnoun- tainbiken, paardrijden en natuurlijk ook gewoon de natuur observeren. Zelfs schaatsen blijkt tot de mogelijkheden te behoren. Verspreid over het jaar vinden er diverse sportevenementen plaats, voornamelijk georganiseerd door verenigingen uit België. Verschillende activiteiten worden goed op elkaar afge stemd 0111 spanningen te voorkomen. Het gebied is ook erg in trek bij honden en hun bazen. Zolang de hond aan de riem is, is hij welkom. Er zijn echter veel klachten van mensen die niet meer naar het gebied komen vanwege de vele loslopende honden. De plassen in de Wilde Landen worden zo ingericht dat het voor mensen met honden niet meer mogelijk is langs de oevers van alle plassen te lopen en zo de aanwezige vogels te verjagen. Ook motorcrossers en mountainbikers vormen een pro bleem. Door beter toezicht, het afsluiten van de vele illegale paden en door het opstellen van een padenplan hopen we de overlast terug te dringen, zodat het gebruik de natuurwaarden niet teveel in de weg zit. Waar mogelijk worden routes uitgezet door weilanden en akkers. Dit worden paden voor de echte liefhebbers. Alex Wieland is terreinbeheerder bij Stichting Het Zeeuwse Landschap. a Jonge bosuil. Foto Alex wieland. Zeeuws Landschap 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 2009 | | pagina 17