Foto Jolein Meijers.
Rob Mulder.
Natuurlijk, hij heeft af en toe met
agressie en geweld te maken. Hij
constateert het vrij droog. Met 37
jaar ervaring en jaarlijkse trainin
gen weet hij wel hoe daar mee om te
gaan. 'Mensen zijn mondiger gewor
den, snappen niet dat het belangrijk
is de natuur te beschermen en dat
er dus vergunningen nodig zijn.
En dan zijn er nog de commerciële
belangen. Degenen die het voor het
geld doen, doen alles om er onder
uit te komen. Maar als ze eenmaal
zijn gepakt, doen ze niet moeilijk.
Die benaderen dat puur zakelijk en
weten dat een boete het risico is dat
bij het vak hoort. Maar toch, als ik
alle ziektes nog moet krijgen, die me
zijn toegewenst...'
Hij heeft gelukkig ook andere voor
beelden. zoals gisteren nog, bij de
Plaat van de Vliet. Hij zag het al
van verre: 'Alles was op de wieken.
En dat in het broedseizoen.' Toen
hij ging kijken, bleken er een paar
jongens met een zodiac met buiten
boordmotor midden in het gebied
aan het varen te zijn. zich van geen
kwaad bewust. 'Ik heb ze maar eens
vaderlijk toegesproken' zegt hij met
pretlichtjes in zijn ogen, 'nu weten
ze wel waarom ze dat niet meer moe
ten doen, dat heeft meer effect dan
een proces verbaal'.
Of de groep Vietnamezen bij de
Philipsdam. Met emmers vol kwa
men ze van het slik. Lastig, want
zij spraken alleen een beetje Duits
en 'mijn Vietnamees is ook niet
meer wat het geweest is'. Bovenop
het taalprobleem komt dan nog
het cultuurverschil: in Vietnam is
men gewend allerlei schelpdieren
gewoon te kunnen verzamelen. 'Leg
dan maar eens uit dat we hier een
natuurwetgeving hebben, die dit
niet toestaat of datje daarvoor een
vergunning moet hebben. Toen
duidelijk werd dat er proces verbaal
zou worden opgemaakt, werden de
portemonnees al getrokken. Moest
'ie weer uitleggen dat dat nou ook
weer niet de bedoeling was.
Met zeegroente snijden is er een
grijs gebied, vindt hij. Oudere inwo
ners hebben hun levenlang zeekraal
en lamsoor gesneden, gewoon voor
eigen gebruik. 'Nu het natuurgebied
is geworden, met alle regels die daar
bij horen en ze daarvoor een vergun
ning nodig hebben, vragen ze die
alleen al uit principe niet aan.' Hij
begrijpt dat wel. Dat was anders
toen hij een groep Fransen trof. met
grote hoeveelheden lamsoor, die
duidelijk voor de commercie hadden
gesneden. Dan is hij onverbiddelijk.
Passie voor het werk
Rob Mulder is een man die zicht
baar geniet van z'n werk. Vrije tijd
is spaarzaam maar de scheidslijn
tussen werk en hobby is bij hem erg
dun. 's Zomers werkt hij 7 dagen per
week en vakantie zit er in die peri
ode niet in. Maar dat hoeft voor Rob
ook niet. Veel liever gaat hij 's win
ters naar Schotland, genieten van de
uitgestrekte natuur daar. En ja. ook
wel om te jagen. Hij vindt het - niet
zo verrassend - van groot belang
dat er regels zijn en dat die worden
gehandhaafd. 'We zijn met steeds
meer mensen en dat kleine beetje
natuur dat we dan nog hebben,daar
moeten we zuinig op zijn.' Hij is
wel een warm voorstander van de
openstelling van natuurgebieden,
zoals ook Het Zeeuwse Landschap
die nastreeft. 'Mensen moeten van
de natuur kunnen genieten.'
Zeeuwse voorkeuren
Hij is geboren in Utrecht, woonde
door het werk van z'n vader op
allerlei plekken in Nederland en
woont nu in West-Brabant. Maar
gevraagd naar zijn favoriete natuur
gebied, antwoordt hij heel Zeeuws:
De weidsheid en de elementen bepa
len zijn keuze voor de Oosterschelde
en het Krammer-Volkerak. Eigenlijk
het Krammer-Volkerak van vroeger
met de Slikken van de Heen, toen
dat nog echte slikken waren. Maar
ook de grote ldeipolders met de uit
gestrekte akkers en populierenrijen.
En dan nog het liefst in de herfst,
als het blad van de bomen is en het
flink stormt. Natuur, dat is voor
hem vrijheid: hij moet een eind weg
kunnen kijken. Hij heeft niet zo veel
met bos. Of het moet het bos zijn op
het landgoed waar hij ooit is begon
nen: 'Dan ga ik met storm tegen
zo'n eeuwenoude eik zitten en die
voel ik dan zachtjes heen en weer
gaan. Moet je je voorstellen, een eik
uit 1800!'
Mevrouw ir. J. Meijers is hoofd
communicatie van Stichting Het
Zeeuwse Landschap
ZeeuwsLandschap
11
