Boomkikkers: kleine stapjes en grote sprongen Van alle diersoorten is de klasse van de amfibieën, de koudbloedige dieren die zowel in het water als op land kunnen leven, wereldwijd nog het meest in nood. In Nederland worden sinds enkele decennia gerichte maatregelen getroffen om amfibieën te helpen overleven. In Zeeland is de boom kikker de belangrijkste doelsoort. De vraag is of dit juweeltje de Zeeuwse panda is of misschien toch de dodo van de 21e eeuw? 0[010 Een boomkikker geniet op een blad van het zonnetje. (F. Schenk) Werk aan de winkel In 2010 is in Nagoya, Japan de VN Biodiversiteitsconferentie gehouden. Flora en fauna staan er niet goed voor en wereldwijd zijn amfibieën als soortengroep het meest bedreigd in hun voortbestaan. In Europa is deze neergaande ontwikkeling halverwege de vorige eeuw al begon nen. In ons land is het de verdienste geweest van natuurverenigingen als 't Duumpje om al begin tach tigerjaren aan de bel te trekken. Overal in Nederland kwamen amfi bieën in de belangstelling te staan. Onderzoekers van het rijk zetten langjarige onderzoeksprogramma's op, provincies bogen zich over her stelprogramma's en vrijwilligers en stichtingen op het gebied van landschapsbeheer stelden alles in het werk de nog aanwezige dieren te helpen door veedrinkputten en leef gebieden in kaart te brengen en vei lig te stellen. En de terreinbeherende organisaties? Het leefgebied van de Europese boomkikker in Zeeland valt voor een groot deel samen met het werkgebied van de Stichting Het Zeeuwse Landschap. Die hand schoen is opgepakt. Inmiddels is de boomkikker uitgegroeid tot één van de kroonjuwelen van de Zeeuwse natuurbescherming. Toch knaagt de twijfel nog altijd of de soort voor goed uit de gevarenzone is. zwaartepunt in de grensstreek van Cadzand via Aardenburg tot Sint Kruis en langs de Noordzeekust en de Westerschelde. Vermoedelijk heeft deze populatie vroeger in verbinding gestaan met die van de Noordfranse kuststreek, maar de kust van Calais tot Knokke blijkt al lang een onoverbrugbare hindernis voor ze, zodat de Zeeuws-Vlaamse populatie feitelijk van de buitenwe reld is afgesneden. De stroom vers bloed is opgedroogd. Na 1950 is het met de kleine popula tie snel verder bergafwaarts gegaan en stierven kleine deelpopulaties snel na elkaar uit. Begin tachtiger jaren kwamen er nog minieme populaties boomkikkers voor rond Driewegen, Groedse duintjes. Bos van Erasmus, Kruisdijkschans en het bos van de Plate. Rond 1995 waren deze uitgestorven en resteerden nog drie van elkaar gescheiden levende deelpopulaties, te weten die in duinen van Cadzand (Kievittepolder), op de wallen van Retranchement en de wallen van Aardenburg. De vooruitzichten waren bedroevend. Het knelpunt zat in de deplorabele staat van de poelen, het geringe voortplantings- succes en de geringe overleving vanwege het kwaliteitsarme leefge bied. Met name de populaties van Onze boomkikker Van oudsher kwam de Europese boomkikker verspreid in West- Zeeuws-Vlaanderen voor met een Zeeuws Landschap

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 2011 | | pagina 19