DE PADEN OP...
Wilbert Koole uit Serooskerke (W), vakleerkracht
bewegingsonderwijs basisscholen Grijpskerke en
Oostkapelle en combinatiefunctionaris onderwijs en
sport gemeenten Veere en Noord-Beveland. Fervent
hardloper.
Gerard Wösten, sinds 2002 terreinbeheerder van Het
Zeeuwse Landschap voor de terreinen op Walcheren
en Neeltje Jans. Daarvoor vanaf 1988 terreinopzich
ter in Oranjezon.
Duingebied Oranjezon tussen Vrouwenpolder en
Oostkapelle.
P 'süfjL-*■'■J*?'-'
- - z*.'ïsï+*..-sJte*#ss-.-£
ER IS VEEL MEER WATER
NU IN ORANJEZON
door Rinus Antonisse
nen, gevormd tussen 1200 en 1700, zijn aangeduid
als zogeheten 'grijze duinen', met nadruk op open
heid (duingraslanden) en soorten als rendiermos en
eenjarige kruiden. Onverwacht duikt een houten
uitkijktoren op. Het 16 meter hoge gevaarte staat
sinds vorig jaar op een duintop. Bijna heel Oran
jezon is te overzien en in de verte licht de zee op.
Gerard is met een hoogwerker rondgereden om de
beste plek voor de toren te zoeken. 'Ik heb steeds
gekeken wat er te zien was. Je kunt bij helder weer
de vuurtoren van Westkapelle zien.'Vlakbij de uit
kijktoren staat een vreemd betonnen ding. Gerard:
'Dat noemen we de pillendoos. Overgebleven uit de
Eerste Wereldoorlog. Een wachtverblijf om de zee
in de gaten te houden. Het was toen een stuivend
duin en je keek zo op het strand.' Dat stuiven werd
flink aan banden gelegd met dennenbos en later
loofbos. Als eindstadium is een eiken- en berkenbos
voorzien. De eik wordt als enige boom aangeplant.
Wilbert wijst op plastic kokers van doorzichtig
groen, die her en der tussen de bomen staan. 'Dat
zijn boomkokers waarin de nieuwe eikenbomen
opgroeien. Ze beschermen tegen de herten. Als
de boompjes er bovenuit komen, halen we de
kokers weg.' De meeste wandelaars vind je in de
bosdelen. Ze ervaren het bos als een soort mantel.
Gerard, bosbouwer van huis uit, voelt zich senang
met de bomen om zich heen. Voor Wilbert heeft
het ook wel wat. Hij verkiest naaldbomen. 'Als ik
ZEEUWS -18-LANDSCHAP
Boven de duinen van Oranjezon hangt een grauw
sluier. Grijstonen overheersen. Er is geen spoor van
sneeuw te ontwaren. Die kan het duingebied een
sprookjesachtige aanblik geven. Het is opvallend stil;
zelfs het water in de oude waterwinningkanalen be
weegt niet. Alleen een eenzame grote lijster, met het
voorjaar al vroeg in de kop, laat zich even luidruchtig
horen. Al druk doende zijn territorium af te bakenen.
Wilbert Koole kent Oranjezon een beetje. Hij kwam
er, met zijn vader en enkele andere sportievelingen,
regelmatig hardlopen. Daarom valt hem direct op
dat de duinrand er opener uitziet. Dat is ook de
bedoeling van Het Zeeuwse Landschap, legt ter
reinbeheerder Gerard Wösten uit. 'We zijn er nog niet
klaar mee. Het moet echt een natuurlijke overgang
worden.' Met flinke pas gaat het langs een van de
open kanalen. Daarin werd regenwater opgevangen
om de natuurlijke duinwatervoorraad aan te vullen.
'De schommelingen in het waterpeil zijn er uit. Er
is veel meer water in het gebied', vertelt Gerard. De
kanalen hebben nu een nuttige functie als veeke
ring: ze houden de 26 Shetlandpony's binnen hun
begrazingsgebied. De dieren zorgen voor de open
plekken. Daar gedijt onder meer het teer ogende,
lichtgroene rendiermos.
'Het leuke van beheren is datje de ontwikkelingen
een beetje kunt sturen. We willen zowel de variatie
als de biodiversiteit vergroten', zegt Gerard. De dui-
