EN IN STILTE
DE PADEN OP...
v
Waar
Monique Arnoys, gemeente-ambtenaar;
assistent afvalverwerking Vlissingen.
Huibert Simons, hoofd district Noord van
HZL (regio benoorden de Westerschelde).
het jaagpad langs het Kanaal door Walcheren
tussen Middelburg en Veere en natuurgebied Oude
Veerseweg.
WANDELEN DOOR GRAS
door Rinus Antonisse
Foto boven
Monique en Huibert
in een waterig zon
netje. (R. Antonisse)
Foto onder
Brandganzen mas
saal op de wieken.
(M. Arnoys)
De thermometer wijst, tegen de verwachting in,
boven nul graden. De winter hangt tussen vorst en
dooi in. Dankzij een schraal zonnetje en weinig wind
is het aangenaam weer voor een wandeling over
het jaagpad langs een nauwelijks bevroren Kanaal
door Walcheren. We lopen aan de westkant. Aan de
overkant tekent zich een lange rij abelen af. Don
kere silhouetten, die ook zonder bladertooi indruk
maken. Hoger, veel verder weg, klapwieken vogels
geluidloos onder het grijze hemelgewelf. Wat opvalt
is de stilte. Geen achtergrondgeluiden van auto's en
vliegtuigen. Soms wat gakkende ganzen.
Rust in overvloed.'Doorgrasen in stilte kun je hier
van de ene naar de andere historische stad lopen;
zegt Huibert Simons wervend. Hij is blij dat plan-
v
'V ->>
V— *-
V
nen om het jaagpad om te vormen tot fietspad - zoals
tussen Middelburg en Vlissingen - terzijde zijn gescho
ven. Fietsen kan prima over de nabije Oude Veerseweg.
Voor Monique Arnoys is het onbekend terrein. Ze kent
als geboren en getogen Vlissingse wel het geasfal
teerde jaagpad langs het kanaal, maar de groene route
richting Veere verkent ze voor het eerst. Bij het nieuwe
gemaal Poppekinderen de dijk over en wandelen maar.
De waterstand is aan de lage kant, maar daardoor zijn
wel de oude Vilvoordse stenen in de glooiing goed te
zien. Een cultuurhistorisch detail, net als de meerpalen
waarvoor overbodig geworden kanonnen zijn benut.
Huibert vertelt dat drie tot vier keer per jaar de schaaps
kudde van herder Jan Kaljouwdedijken het jaagpad
afgraast. De dieren verspreiden bloemzaden. Aan het
begin van het jaar wordt het pad tweemaal gemaaid.
Het struweel, hoofdzakelijk meidoorns, mag best wat
verruigen. Dat is gunstig voor kleinere vogels. 'Maar
niet teveel, we willen ook bloemen en kruiden.'
Een groep wilde eenden is breed uitgewaaierd over het
pad. Dus even de dijk over. Te laat; de eenden hebben
al onraad bespeurd en ze vertrekken prompt naar het
water. Aan de binnenkant ontvouwt zich natuurgebied
Oude Veerseweg: weiland, water en vogels. En, dankzij
kwelwater, zoutminnende planten als zeeaster. Een
verhoging in het landschap trekt de aandacht. Het is
een oude stortplaats van de gemeente Middelburg,
iiiiltrii
m*<1W>
ZEEUWS -16-LANDSCHAP
