Wanten. en KeeVe WKbELlEFJES -Cï n "Zullen we fijn buiten gaan spelen?" vraag Wannes aan Keetje. Keetje knikt instemmend. Het is vandaag een mooie dag; buiten schijnt de zon. Heerlijk! Keetje heeft de zon echt gemist, in de winter. Ze heeft al zin in de zomer; de hele dag buiten spelen, in korte broek en zonder jas. Buiten is dan alles mooi groen, vogels zingen en bloemen bloeien... Tekst: Carolien van de Kreeke - Abrahamse Illustraties: Herman Nauta, www.hermannauta.nl "Wat denk je, Wannes, zouden er al bijna weer bloemen komen?". Wannes en Keetje kijken om zich heen. In de tuin zijn er nog geen bloemen te zien. Wél knoppen. "Daar komen straks bloemen uit", weet Keetje. Even later gaan ze naar het veldje, om met de bal te spelen. Als ze er zijn, zegt Wannes: "Hee, Keetje, kijk hier eens!". Keetje loopt naar Wannes toe. Hij wijst met zijn vinger naar een klein, lief bloemetje, dat in het gras opduikt."Een madeliefje"zegt Keetje."Wat fijn, de eerste bloemen laten zich zien!". Als ze om zich heen kijken, zien ze al gauw nog veel meer madeliefjes. Even later zitten ze in het gras, en maken een madeliefjesketting. Ze plukken een madeliefje, met een zo lang mogelijke steel. Aan het einde van de steel maken ze met hun nagel een gaatje. Daar steek je een volgend madeliefje door. En zo gaan ze nog wel een tijdje door. De Latijnse naam voor madeliefje is Bellis perennis. Dat betekent: mooie overblijvende schoonheid. Inderdaad: het bloemetje is best mooi. En 'overblijvend' betekent dat dit plantje er het hele jaar is; het hele jaar door kun je de groene blaadjes vinden. Door z'n kleine wortel kan hij overal staan. w Madeliefje wordt ook wel meizoentje genoemd, omdat er vooral in mei veel van zijn. Een andere naam is koebloempje, omdat'ie in het gras staat, bijvoorbeeld een grasveld of een weide. En blijkbaar lusten koeien de bloemetjes. w Madeliefjes houden veel van zon! Ze staan vooral op plaatsen waar de hele dag zon is. Ze draaien hun kopje met de zon mee. 's Nachts sluiten de madeliefjes hun bloemen en aan regen hebben ze een hekel. Dan vouwen ze de witte blaadjes een beetje dicht, en laten ze hun kopje hangen. ZEEUWS -18-LANDSCHAP

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 2013 | | pagina 22