Distels staan vanouds in een kwaad daglicht. Al lang gelden er daarom wetten en regels
om distelverspreiding tegen te gaan. Niet alleen omdat distels beschouwd werden
als onkruid, maar oojiter bescherming van landarbeiders. Distels in het hooi zijn
buitengewoon pijnlijk, omdat een verdorde distel nog erger steekt
dan een levende distel in het veld.
Distels breken is distels kweken,
Distels trekken is distels stekken,
Distels maaien is distels zaaien,
Maar distels laten staan,
is distels kapot laten gaan.
DÉ DISTEL BESTAAT NIET
>r Chiel Jacobusse
Foto
Speerdistel.
(C. Jacobusse)
Foto
Akkerdistel.
(C. Jacobusse)
De scherpe stekels van de distel beschermen de
plant tegen vraat. Koeien, paarden en zelfs schapen
gaan er met een boog omheen en dat betekent in
de praktijk dat distels zich ongehinderd kunnen
uitbreiden tot steeds groter wordende haarden.
Bestrijding van distels is niet eenvoudig. Een oud
rijmpje getuigt ervan:
In dat oude rijmpje schuilt zeker een heleboel waar
heid, maar het is niet het hele verhaal. Maar daarover
later meer.
Om te beginnen de distel zelf maar eens onder de
loep. En om dan meteen maar een wijdverbreid mis
verstand uit de wereld te helpen: dé distel bestaat
niet. Wie het over distels heeft, bedoelt meestal
de akkerdistel, maar dat is slechts één van de vele
soorten. De nauw verwante speerdistel en de nau
welijks verwante akkermelkdistel gelden eveneens
als lastige onkruiden en hun bestrijding is wettelijk
geregeld via de provinciale distelverordening. Maar
daarnaast kennen we in Zeeland onder meer de wol
lige distel, de kruisdistel, knikkende distel, blauwe
