«r- Ml
DE PADEN OP...
1'M
BS Chris Vreugdenhil, medewerker afdeling
ecologie bij Het Zeeuwse Landschap, die afgelopen
zomer broedvogelinventarisaties uitvoerde op Sint
Philipsland.
Wachten tot de
ZEEAREND BROEDT
door Carolien van de Kreeke
Joost Kunst, woonachtig op Sint Philipsland en
na de studie Commerciële Economie werkzaam bij
een bedrijf in bevestigingsmaterialen. In z'n vrije tijd
vrijwilliger in de Eendenkooi.
Natuurgebied Slikken van de Heen
Foto Achttien graden, helder weer en de zon aan de
Joost en Chris hemel. Het lijkt wel zomer in plaats van half oktober.
te velde. Maar de herfsttooi van de Slikken van de Heen ver-
(C. van de Kreeke) raadt de het jaargetijde. Struiken hebben hun blad
grotendeels verloren, varens verkleuren van groen
naar bruin. Van bloemen resteren pluizige bolletjes
of vreemde verdorde vormen. Paddenstoelen gaan
schuil tussen het afgevallen blad en roodbruine bies
accentueert de loop van de voormalige getijdenkre-
ken.
Chris Vreugdenhil en Joost Kunst staan met hun
laarzen half in het water, in een voormalige kreek.
Chris laat Joost de stengel van zeebies voelen.'Hé,
niet rond, maar driezijdig, da's bijzonder. Dat vergeet
ik nooit meer.' Een ander weetje van deze zoutmin-
nende plant is dat dit gebied ernaar vernoemd is.
Zeebies heet namelijk ook'heen'. Vroeger groeide het
hier massaal, vandaar de naam 'Slikken van de Heen'.
'Vroeger zag het er hier heel anders uit, met slikken
en schorren', vertelt Chris. 'Ze werden doorsneden
door meanderende getijdengeulen. De grotere
geulen vertakten in kleinere en die in nog kleinere.
Dat duurde tot 1987, het jaar waarin de Philipsdam
werd gesloten en het Krammer-Volkerak is afgedamd.
Nadien viel het gebied droog en langzaam spoelde
het zoete regenwater het zout grotendeels uit de
bodem. De afgelopen dertig jaar is hier dus enorm
veel veranderd. Zouttolerante planten verdwenen en
maakten plaats voor planten die zoet water verkiezen.
Dat proces duurt jaren. De zeebies laat zich blijkbaar
niet zomaar wegjagen. Ik vind het prachtig dat hier
nog zoveel dynamiek is. Het gebied en de planten en
dieren veranderen en ontwikkelen zich nog steeds
volop.'
De wandeling door het ruige landschap voert over
een hobbelig pad. Soms is het drassig, soms ligt er
van oever tot oever een vlonder. Vlieren, wilgen en
andere bomen flankeren het pad dat hier en daar is
overwoekerd door bramen. Het gesprek gaat over de
zeearend, met vijf broedende paren een zeer zeldza
me roofvogel in Nederland.'Hier wordt ie regelmatig
gezien', vertelt Chris.'We hebben zelfs een nestaanleg
voor'm geplaatst op één van de eilandjes aan de rand
van het gebied.'Twee andere aansprekende diersoor
ten die zich hier ook wel eens zouden kunnen gaan
vestigen zijn de bever en de das. Daarnaast zijn de
huidige grazers: konikpaarden, Schotse hooglanders
en reeën, voor veel wandelaars al een attractie. 'De
Slikken van de Heen worden ieder jaar interessanter',
stelt Chris.
Even later wordt er door de verschillende gaten, in
diverse richtingen, van het kijkscherm gegluurd.
Vandaag is het vrij rustig op de kreek, een arm van
het Krammer-Volkerak. Af en toe komt er beweging in
het water, vermoedelijk veroorzaakt door vissen. Chris
vertelt dat er onder andere brasem, zeelt en paling in
ZEEUWS -16-LANDSCHAP
