St Laurens
Grijpskerke
hadden. Leen:"Talloze boeren hadden vroeger, toen
het nog geen natuurgebied was, een perceeltje -
vaak in gebruik als wei - die allemaal acht'gemeten'
groot waren. Ik vind het bijzonder dat je op veel
plekken nog steeds kunt zien waar de slootjes, die
als perceelscheiding fungeerden, lagen." linderdaad;
de kleuren in het landschap verraden het reliëf en
de ondergrond. In een vrij lichtgroene weide is - van
voren naar achteren - een licht slingerend vegetatie
patroon te zien: donkergroen, opgevrolijkt door
allerlei planten met de kleuren bruin en okergeel.
"Dat plaatje ziet er ieder seizoen anders uit," vertelt
Leen. "Momenteel zijn het het geel en wit van de
kamille die de kleur van het gebied sterk bepalen."
De Sint Laurense Weihoek is van oorsprong een laaggelegen gebied. Moernering (zoutwinning uit de
veenbodem) en inklinking door ontwatering zorgden na de Middeleeuwen voor verdere verlaging van
het maaiveld. Hierdoor bleven de weilanden altijd te nat voor intensieve landbouw. Het gebied is in de
ruilverkaveling aangewezen als te ontwikkelen nieuwe natuur. Medio 2005 is het ingericht als nat, open
graslandgebied, met lichte hoogteverschillen en plaatselijk open water. Het gebied is vanaf de openbare
egen goed te overzien.
Hoewel de weg die langs dit gebied loopt groten
deels autovrij is, is het als wandelaar uitkijken gebla
zen. Het blijkt een geliefde fietsroute te zijn. "Ja, het is
hier altijd vrij druk, met wandelaars en fietsers," weet
Jannie."Vaak lopen er ook mensen met verrekijkers."
Leen vult haar aan: "Ik vind het geweldig dat zóveel
natuurliefhebbers zo enorm van de Weihoek genie
ten!" Ook Matthijs heeft dat bij zijn inventarisaties
ervaren. "Veel mensen voelen zich betrokken bij dit
gebied. Ze vroegen wat ik aan het doen was, waar
de rasters toe dienden en of ik de steltkluut al gezien
had!"
De Sint-Laurense
Weihoek.
(C. van de Kreeke)
C. van de Kreeke is medewerkster afdeling
communicatie van stichting Het Zeeuwse
Landschap
het broedsucces te vergroten. Want ondanks het feit
dat er veel grutto's leven, brengen zij weinig jongen
groot,"aldus Matthijs. In een gedeelte van de Yerseke
Moer is ook een raster geplaatst; een schrikdraad-
raster. Matthijs voerde zijn onderzoek in beide
gebieden uit, zodat hij de resultaten kan vergelijken.
Leen vindt het leuk dat er in delen van het gebied
vee loopt. "Zeker gezien de agrarische bestemming
die dit gebied vroeger had.""Het vee is nuttig," vertelt
Matthijs. "De koeien houden dit gebied open en zor
gen voor meer structuur. Ook de mest is belangrijk.
De jonge kuikens van de grutto en kievit pikken er in,
op zoek naar voedsel, zoals insectenlarven."
Het echtpaar Lorier woont ruim vijftien jaar op de
locatie waar Leens ouders vroeger een boerderij
