Ik ben mijn hele leven lang georiënteerd geweest
op Walcheren. Ik ben geboren op een boerderij in
Grijpskerke, ging er in het dorp naar school en ben er
later ook gaan wonen.
Tekenen deed ik al van jongs af aan en op de MULO
stimuleerde mijn tekenleraar mij om met tekenen
door te gaan. Daar kwam echter niets van terecht.
Toch pakte ik deze hobby vele jaren later weer
op: ik volgde acht jaar cursussen in schilderen en
materiaalkennis, onder andere bij de kunstschilder
Ronald Mullié.
Mijn liefde voor de natuur en klederdrachten is al
thuis in mijn jeugd ontstaan. Op onze boerderij
gingen we op een nuchtere, maar ook liefdevolle
manier met de natuur en met de beesten om.
Mannen en vrouwen in klederdracht waren in mijn
jeugd in het dorp nog heel gewoon. Geen wonder
dus dat dat in mijn afbeeldingen ook tot uiting komt.
De Walcherse landschappen, zoals de duinen, de
zee en het boerenland hebben mij altijd bekoord.
Wel met een stuk nostalgie: vooral het boerenland
fascineert mij enorm. Ik leef helemaal op bij het zien
van onze duinen en stranden met paalhoofden.
Nergens vind ik de kust zo mooi als op Walcheren.
Het opspatten van het water tegen de palen, het
monotone geluid, de kleurschakeringen in het
water, de structuur van de palen en de verschillende
kleuren erin zijn machtig mooi om naar te kijken.
Hier kan ik eindeloos van genieten!
De beelden van de in de zee ondergaande zon zijn
beroemd, vaak te mooi om dit op het schilderdoek
vast te leggen. Dat probeer ik dan ook niet. De
kleuren zijn soms zó onwezenlijk mooi.
Omdat ik snel wil werken, schilder ik het liefst met
acrylverf. Dat schiet lekker op. Mijn schilderijen
laat ik pas zien als ze klaar zijn. Tijdens het
schilderproces kan ik slecht tegen kritiek, hoe goed
bedoeld ook. Mijn grote voorbeelden zijn de grote
impressionisten, met name van de Haagse School:
Mauve, Weissenbruch, Roelofs en Israëls. Mijn stijl is
realistisch figuratief.
Ik teken en schilder mijn landschappen vaak zonder
mensen of dieren. Een enkele keer een paar koetjes.
Ik wil die details er niet in hebben. Daarentegen
geniet ik ervan om portretten en personen in
klederdracht in allerlei poses te schilderen. Ik laat
dan wel meer details toe. Ik vind het dan fascinerend
om een stukje nostalgie vast te leggen. Het oude
boerenland, met bijvoorbeeld'ruiters'erop, boeit en
ontroert mij het meest. Veel leuker dan herverkaveld
land met zijn strakke begrenzingen. Ik hou van
het 'oude' land, maar ook het wat verwilderde met
windturbines zet ik op het doek.
Als ik schilder voel ik een stuk bevrijding in mijn
hoofd. Maar ik ben ook tegelijk prestatiegericht
bezig; het moet perfect zijn. Als er een prettige
spanning ontstaat, voel ik me in mijn element. Ik heb
die spanning nodig om te presteren. Het moet bij mij
ook per sé lukken. Als dat niet gaat, lig ik 's nachts te
bedenken hoe ik het kan verbeteren. Peinzen hoe ik
verder moet en weer alles naar mijn hand kan zetten.
Het klinkt tegenstrijdig, maar zo zit ik in elkaar.
Paalhoofden 2
Pagina 4 boven:
Walcherse dracht 2
Koetjes
Pagina 4 onder:
Koetjes 2
Cocky Wattel aan
het werk.
(K. Wattel)
J. van den Boom is redactielid van zeeuwslandschap 12 ruiters
