•- - J.
M&«K
■V-H V
'tm*
>ar^é-i.
v« -
-• ,HAJ:
l"k&
De Zoogdierwerkgroep Zeeland organiseert jaarlijks een 'herfstkamp' waarbij
vrijwilligers zoogdieren in een gebied inventariseren. De focus ligt daarbij vaak op
zeldzame soorten, zoals de noordse en ondergrondse woelmuis. Afgelopen najaar
stond het Verdronken Land van Saeftinghe op het programma, een gebied dat nog
niet eerder (goed) op muizen onderzocht was. Hoewel hier geen zeldzaamheden te
verwachten waren, is het voor muizenonderzoek toch wel een interessant gebied.
Het grote tijverschil - bij springtij tot meer dan 7 meter! - zorgt ervoor dat het gehele
gebied meerdere keren per jaar met water overspoelt.
tf.'.v
rl>-iv l£5 4
,-a
Het plaatsen en
ophalen van de
muizenvallen bleek
een lastige klus
(P. Calle)
door Pepijn Calle
Je zou denken dat muizen hier niet kunnen overleven.
Door de regelmatige aanwezigheid van de torenvalk
- een muizeneter pur sang - wisten we dat er in ieder
geval lokaal muizen zouden moeten voorkomen.
Om welke soorten en aantallen het zou gaan, was
echter nog helemaal onbekend. Saeftinghe is van
groot belang voor onder andere bruine en blauwe
kiekendieven. Het gebied is zelfs de grootste bekende
slaapplaats van Noordwest-Europa. Voor Het Zeeuwse
Landschap is het als beheerder dan ook interessant
om te weten of de muizen voor deze roofvogels een
belangrijke voedselbron in dit grote schorgebied
kunnen zijn.
VOORBEREIDING IS HET HALVE WERK
Het houden van een zoogdierenkamp vergt de nodige
voorbereiding. Idealiter plaatsen we de vallen al enkele
dagen voorafgaand aan het daadwerkelijke vangen
van de muizen in het gebied. Dat is het zogenoemde
'prebaiten'. Met vers hooi en een zes-gangenmenu
van pindakaas, havermout, meelwormen, kippenvoer,
appel en wortel verleiden we alle muizensoorten
in de valletjes. Omdat de vallen nog niet op scherp
staan, kunnen ze zo enkele dagen wennen aan hun
nieuwe driesterrenhotel. Dat komt ten goede aan de
vangkans daarna. Doordat het getij bij dit kamp echter
ongunstig viel, verkortten we de prebait-periode
echter bij de helft van de vallen tot één dag. De andere
helft moesten we zelfs meteen op scherp zetten.
Het plaatsen van de vallen in de wildernis van
Saeftinghe was geen eenvoudige klus. Voor sommige
locaties moesten de vrijwilligers zelfs een tocht
van tien kilometer door ruigte, modder en geulen
afleggen. Onder het genot van een stralende zon en
ZEEUWS -19-LANDSCHAP
