Twee fazantenhanen. Net als bij veel andere vogels zien bij fazanten de hennen er heel anders uit dan de
hanen. De fazantenman is een explosie van glans en kleuren: groene nek, felrode
lellen, blauwglanzende kop en koperkleurige, gebandeerde staart. Tenminste zo
kan hij er uitzien. Als je nauwkeurig kijkt, zijn er eigenlijk geen twee hetzelfde. Dat
komt doordat er kruisingen van verschillende ondersoorten rondlopen.
Van de fazant wordt altijd gezegd dat het een exoot
is. Historisch gezien klopt dat, want de Romeinen
introduceerden het zo'n 2000 jaar geleden als
jachtvogel. Dat is echter nog onvoldoende reden
om het een exoot te noemen. In dezelfde tijd
kwamen met de import van landbouwgewassen ook
klaprozen en kamille in ons land. Niemand die erover
piekert die als exoten te bestempelen. Er is dan ook
meer aan de hand.
KIPPEN VAN DE BARON
Vooral vanaf de late middeleeuwen zijn fazanten
gekweekt en losgelaten voor de jacht. Veel mensen
dachten dat de fazant het zonder regelmatige
bijplaatsing van gekweekte exemplaren niet zou
redden. Of dat zo is, is maar zeer de vraag. Nu het
loslaten van gekweekte fazanten sinds decennia
verboden is, lijkt de soort zich, na een aanvankelijke
aantalsvermindering, prima te handhaven. Wordt
het niet eens tijd fazanten van het stigma van
(ongewenste?) vreemdeling te verlossen? Dat het dier
geliefd is als jagersbuit kan het tenslotte zelf ook niet
helpen.Toch lijkt het erop dat ook dat bijdraagt aan
de geringe waardering voor de'kippen van de baron',
zoals ze wel eens meesmuilend genoemd worden.
Bovendien versterken jagers die fazanten bijvoeren het
beeld van een niet-wilde vogel.
ONOPVALLEND ÉN LUIDRUCHTIG
Genoeg gefilosofeerd. We gaan eens kijken hoe de
fazant zich in het veld gedraagt. Dat kan gemakkelijk,
want de kleipolders van Zeeland vormen één van
dé fazantenbolwerken van Nederland. Zij kunnen
zich in het veld heel onopvallend ophouden. De
argeloze wandelaar schrikt zich een hoedje als een
rondscharrelende fazant ineens met luid misbaar op de
wieken gaat. Niet alleen de snerpende roep is luid, ook
de vleugels maken bij het opvliegen, door de stevige,
weinig flexibele veren, flink herrie.
Vooral de hennen blijven dankzij hun perfecte
schutkleur onopgemerkt. Hun camouflage biedt
natuurlijk vooral bescherming tijdens het broeden.
Want een fazantennest ligt plompverloren op de
grond in het open veld. Zonder de camouflage van
ma zou waarschijnlijk een groot deel van de nesten
vroegtijdig verloren gaan. De fazantenhen vertrouwt
ZEEUWS - 8-LANDSCHAP
