DE SPREEUW,
GEWOON BIJZONDER
De spreeuw, wie kent hem niet? Die vogel met zijn mooie, iri:
paarsglanzende zwarte verenkleed, die van die rare fluit en
onze daken.
nde groen- en
geluidjes maakt op
Tekst en foto's: Erik Speksnijder
z\
te
g
d
zi
ir
z
b
o
b
v
n
n
v
Als ik denk aan een spreeuw, dan gaan m'n gedachten
vaak uit naar één van mijn eerste bewuste ervaringen
met deze vogel. Ik zat nog op de lagere school,
alweer enkele tientallen jaren geleden, en spelend
op het schoolplein zagen mijn klasgenoten en ik
een enorme wolk spreeuwen aankomen. Met ons
allen staarden we gefascineerd naar boven. Totdat
de wolk recht boven ons zat en we bekogeld werden
met de uitwerpselen van deze vogels. Het overdekte
fietsenhok vormde een veilige plaats om de vlucht
verder te volgen.
EÉN VLOEIBAAR GEHEEL
Zo'n grote vlucht spreeuwen is een magnifiek gezicht.
Het is niet voor niets dat afgelopen najaar op het
Lowland Photofestival in Antwerpen een foto van een
spreeuwenzwerm van Jan van der Greef prijswinnend
was. De sierlijkheid waarmee een grote groep
spreeuwen zich verplaatst spreekt veel mensen aan.
Het'herömzwieren'uit het historische citaat dat bij dit
artikel geplaatst is, past hier goed bij. Het doet denken
aan een paar sierlijk bewegende kunstschaatsers.
Het is onvoorstelbaar dat al die vogels in zo'n grote
