■Hl
Ik ben opgegroeid in Herpen bij Oss. Mijn vader
was als timmerman creatief met z'n handen, mijn
moeder was druk bezig met het huishouden. Na de
lagere school volgde ik de opleiding ULO A en B en
daarna de Laboratoriumschool in Oss. Vervolgens
kon ik gaan werken als biochemisch onderzoeker
aan de universiteiten van Nijmegen en Delft. Daarna
deed ik neuro-technisch werk aan het Academisch
Ziekenhuis in Utrecht en Amsterdam, met onderzoek
naar antidepressiva.
Ik ben een laatbloeier. Pas in de loop van de
jaren negentig kreeg ik behoefte om, naast mijn
onderzoekswerk, creatief werk te doen. Om me te
ontspannen zette ik mijn gevoelens op papier of
doek. Daarom werd ik lid van 'Atelier de Kromme
Mijdrecht' in Mijdrecht en heb daar meer dan tien
jaar cursussen gevolgd om een goede basis te
krijgen voor mijn tekenen en schilderen. Misschien
juist omdat ik in een wetenschappelijke omgeving
werkte, wilde ik alle vormen kunnen doorgronden
en me eigen maken. Ik heb in die tien jaar allerlei
docenten gehad die mij onder andere bijbrachten
hoe je in een figuratieve stijl landschappen, mensen
en stillevens kon neerzetten. Toen ik dat goed in
mijn vingers had, ben ik begonnen de voorstellingen
die ik maakte te vereenvoudigen. Naar mijn idee
datgene weglaten wat onnodig en overbodig was,
details die de aandacht afleidden van wat ik voor
ogen had. Minimaliseren dus.
In 2012 ging ik met prépensioen en verhuisden we
naar Middelburg. Mijn passie voor het Zeeuwse
is toen pas gekomen. Voor die tijd was ik de
gejaagdheid in het zogenoemde Groene Hart
gewend, maar in Zeeland was pas echt rust en
ruimte. De grootsheid van het landschap paste
precies bij me. Die grootsheid wilde ik ook graag
ruim weergeven op het schilderslinnen. De ruimte
op Walcheren paste daar naadloos bij. Daarnaast
greep ook de enorme verscheidenheid aan kleuren
mij, vooral vlakbij de duinen en de zee. Tijdens het
fietsen door het Walcherse land fascineerden mij
telkens de ruimte in het landschap, het kleurenpalet
van de velden en de schakeringen in kleur van de
luchten.
Ik neem die impressies mee naar huis met foto's
en in mijn hoofd. Thuis probeer ik deze samen
te voegen in een groter geheel en de kleuren te
vangen zoals ik die ervaren heb. Daarna begint het
proces van het minimaliseren van de beelden en
kleuren. Vervolgens breng ik er toch weer meer kleur
in, om alsnog recht te doen aan de natuur. Vaak
gebruik ik ook andere materialen, zoals duinzand of
marmergruis, om meer lagen in de afbeeldingen te
brengen.
Ondanks dat mijn doeken het beeld abstract
weergeven, zijn er toch ook herkenbare details
zichtbaar, zoals bijvoorbeeld erwtenruiters op
het veld of de contouren van de golfbaan in de
duinen bij Domburg. Maar ook de felle kleuren
van korenvelden, schorren of duinen tegen een
ZEEUWS -
donkere lucht schilder ik graag. Soms geef ik een
klein realistisch detail in het landschap weer, zodat
duidelijk is waar ik het idee voor de afbeelding heb
opgedaan.
Als ik schilder ga ik er helemaal in op, dan zonder ik
me compleet af. Mijn werk zuigt mij volledig op en
ik hoor dan niets. Het geeft me veel adrenaline, af
en toe zo veel dat ik in mijn slaap nog doorga. Soms
ben ik bang dat ik niet op tijd kan stoppen, te lang
blijf doorgaan en mijn creatie verpruts. Mijn stijl is
dus abstract en mijn grote voorbeelden zijn de Belg
Nicolas de Staël, de Fransman Bernard Cathelin en
de Nederlander Wim Oepts. I
J. van den Boom is redactielid van zeeuwslandschap
Middelplaten
Pagina 4 boven:
Lila schorren
Oosterschelde
Pagina 4 links:
Zeeuwse binnendijk
Pagina 4 rechts:
Plompe Toren
Golfbaan Domburg
André Klompmakers
in zijn atelier.
LANDS
