GROTE
ZILVERREIGER
BIJZONDER ZEEUWS
Lange tijd waren grote en kleine zilverreigers
zeldzame dwaalgasten in Nederland. Maar dat
is de laatste decennia veranderd. Beide soorten
zijn nu vrij gewoon en broeden hier ook. Zo was
het waarschijnlijk eeuwen terug ook, maar onder
meer door intensieve jacht waren ze uit ons land
verdwenen. Rond de voorlaatste eeuwwisseling,
toen sierveren in zwang raakten op dameshoeden,
werden ze veel geschoten.
Het Krammer-Volkerak heeft een kolonie waar
beide soorten zelfs tezamen broeden (zie het
artikel elders in dit nummer). De herkolonisatie
van Nederland verliep niet voor beide soorten
hetzelfde. De kleine zilverreiger heroverde het
Deltagebied als eerste, terwijl in het Hollandse
polderland juist de grote als eerste weer
verscheen. Inmiddels zijn beide zilverreigers door
heel Zeeland vrij algemeen, al heeft de kleine er
nog steeds een lichte voorsprong op zijn grote
broer.
C. Jacobusse is hoofd ecologie en kwaliteitszorg van
stichting Het Zeeuwse Landschap
Tekst en foto: Chiel Jacobusse
Tekst en foto: Carrie Frederiks
Bezoeker: J. F. Huser
Locatie: Weidegebied Oude Veerseweg
Wilt u zichzelf voorstellen?
Mijn naam is Huser, ik woon in Middelburg en heb
40 jaar als boekhouder bij de Provinciale Zeeuwse
Energie Maatschappij gewerkt. Mijn vader en een
nicht werkten er ook. Ik heb daar zelfs mijn vrouw
ontmoet.
Waarom bezoekt u dit gebied?
Ik loop hier bijna dagelijks met mijn hondThommy,
een Schotse terriër. Ik kijk geregeld rond en doe
mijn best om opmerkzaam te zijn. Daar, tegenover
die boerderij, hebben ze de oevers van de
watergang opnieuw beschoeid. Als je veel buiten
bent, zie je het allemaal veranderen.
Is hier veel veranderd?
Vroeger waren er allemaal aparte weitjes in plaats
van de grote kavel hier naast ons. De slootjes zijn
weg en veel heggen zijn verdwenen. Het aangename
van het landschap is na de ruilverkaveling wel weg.
In de moderne weilanden staan geen bomen meer
en er is geen beschutting voor het vee. Er zijn veel
minder grutto's, kieviten en tureluurs. Je hoort ook
veel minder leeuweriken. Rotganzen zijn er nog
volop en vorig jaar zag ik een ijsvogeltje. Die had ik
hier nog nooit gezien. Er zitten naar mijn idee ook
veel minder spreeuwen. Die zaten vroeger meer in
de stad, maar zie je nu vooral in het buitengebied.
Wat vindt u ervan dat hier een stukje oud-
Walcheren is gespaard?
In vergelijking met het moderne weiland aan de
andere kant van de weg vind ik het nogal waterig*,
maar dat was vroeger natuurlijk zo op Walcheren.
Net als bij de Weihoek bij Grijpskerke bijvoorbeeld.
Daar werd vroeger's winters vaak geschaatst.
Zelf schaatste ik meer op de Veste in Middelburg, al
is dat alweer lang geleden. We gingen dan tussen
de middag schaatsen bij molen De Hoop. Dat was
vlakbij het kantoor waar ik werkte.
C. Frederiks is journalist en fotograaf
Het natte karakter van nieuwe natuurgebieden
op het platteland valt passanten en bezoekers
op. Zozeer zijn we van de oorspronkelijke situatie
vervreemd. Natte omstandigheden waren een halve
eeuw geleden wijd verbreid en dat was gunstig
voor bijvoorbeeld weidevogels, amfibieën en
orchideeën. Door ontwatering verdwenen die op veel
plaatsen. Voor herstel van de oude natuurwaarden
is vernatting daarom cruciaal. Dat kan door het
opzetten van het waterpeil, maar vaak is dat strijdig
met landbouwkundige belangen in de omgeving. In
dat geval herstelt maaiveldverlaging door afgraving
het oorspronkelijke landschap met bijbehorende
natuurwaarden.
De heer Huser laat
zijn hond uit langs
het natuurgebied
Oude Veerseweg.
