Tegenwoordig rijden we in een blauwe bus en ik zit (als 't kan)
maandag en donderdag achter 't stuur (wel met toestemming van
de inzittenden). We rijden dan door de 'Zak van Zuid-Beveland' en
dan voel ik me net een buschauffeur met vakantiegangers. Een
groene specht schiet naar een andere boom, en we kunnen nog net
z'n rode baseball-pet zien. Een knotwilg met binnenin aan de
onderzijde een 10-tal okergele paddestoeltjes, gelijk een zangkoortje.
Dan weer een mooie oude boerenschuur, een ouderwetse moestuin,
een Zeeuwse knol, vrouwtje in klederdracht, hagedis etc. Ook
werken we bijna altijd in de mooiste gebiedjes.
Terwijl ik aan het werk ben, in een 'fauteuilgrote knotwilg' loopt
er nog een winterkoninkje over het gras onder mij door -op zoek
naar misschien nog een vliegje- en dat beleef ik achter een typema
chine niet.
10
In het bos van het Jachthuis te Kloetinge zag ik meerdere Judas
oren op oude Vliertakken staan. Ik heb er een paar mee naar huis
genomen, om te fotograferen met de telelens en tussenringen.
Maandag werken we vaak in het hoogstamfruit onder leiding van
Marry. Allemaal klimmen we in onze eigen boom. De stemming is
altijd opperbest. Als ik helemaal bovenin zit, heb ik een prachtig
uitzicht. Wilde ganzen vliegen in allerlei formaties over ons heen,
en dan een veertiental kleine zwanen of wilde zwanen met een
zacht oe-oe geluid. Kijk, daar geniet ik zo van! Harry komt intus
sen mijn boom goedkeuren. Als hij er dan nog 4 denkbeeldige
'zuigers' uitknipt, zeg ik: 'Tja, dat is dan weer een 6 voor mij,
jammer (grapje).' Mijn boom heb ik dan getoiletteerd; mijn eigen
term.
Tegen half elf steekt dan de vrouw des huizes haar hoofd om de
keukendeur om te zeggen dat er koffie is, in de keuken of de
huiskamer. Als er geen koekje bij is, heb ik nog een voorraadje.
Meestal lopen er wel een paar honden of katten rond, die aange
haald willen worden. Bij de Brilletjesweel waren we ook aan het
werk. Een jonge drentse patrijshond dook de tas van Kees in. Ik
aan het trekken. Vervolgens Kees aan het trekken. Hij zat muur
vast in het brood van Kees. De Bazin heeft hem er tot slot uitge
trokken. En dan het gezicht van Kees... En zo is er bij ons altijd
wat te lachen - of te genieten.
Toch kan ik begrijpen, dat als je dit werk 4 a 5 dagen per week
moet doen, en er matig of niet in geïnteresseerd bent, het dan
moeilijker is elke dag het zelfde enthousiasme op te brengen.
Laatst het planten van 1100 stuks meidoorn, sleedoorn en honds
roos in een weiland met het 'herstel van heggen-project' in zeer
natte klei, gaf mij soms ook het gevoel, he, fijn, effe pauze. Maar
dan vliegen er weer twee ruzieënde merels in zo'n heg en een
roodborst verderop laat z'n rode buik zien, en dat geeft je acuut je
motivatie terug om dit project af te ronden. Ik wilde het hier
verder bij laten.
Hanneke Bakker
11
De Boom In 1-97
(illustratie: Petra Kwekkeboom)
De Boom In 1-97
