Kluut is k(r)oning!
door Marianne Lundahl,
coordinator akker- en weide
vogelbescherming Zeeland
Twee jaar geleden was ik met Piet, ex-boer en natuurliefhebber op
pad, ergens op Schouwen. ïet was één van die prachtige dagen waar
je nog jaren op teert.
Een voorjaarsdag op Schouwen
Het is 11.30 uur, een heerlijke warme voorjaarsdag in mei. We
hebben al een tijdje met onze verrekijkers het akkerland af zitten
speuren op zoek naar broedende kievieten en scholeksters. Van één
perceel weten we van de boer dat hier zeer binnenkort zonnebloemen
gezaaid gaan worden. We hebben toestemming van hem om dit land
af te zoeken naar nesten. Een aantal nesten hebben we al gevonden en
gemarkeerd met stokken. Op die manier is het nest beter zichtbaar en
is het eenvoudiger om eromheen te werken of om de machine op te
tillen.
We staan al een tijdje bij dit perceel, dat van nature licht glooiend is.
Omdat het kleigrond is, is het stukje land voor de winter geploegd.
De kluiten zijn grof en de ploegvoren zijn goed te zien. Het land is
rijk aan kleurschakeringen en heeft veel donkere plekken. Waar
schijnlijk komt dit door het zout in de ondergrond. Aan de rand is
een brede, ondiepe waterloop. Aan de begroeiing op de oever is te
zien dat het water brak of zout moet zijn. Het bruist van leven in dit
water. Het wemelt van de tureluurs, kluten, bergeenden en zelfs een
zwarte ruiter is er op zoek naar voedsel. Dan stoot Piet mij aan en
wijst een plaats aan op het bouwland. Een paartje kluten loopt heen
en weer te keutelen, net tussen de derde en vierde ploegvoor van
rechts, zo'n 200 m. van ons vandaan. Er broeden meer kluten op dit
stukje bouwland, maar deze gedragen zich anders. Meestal zit één
ouder te broeden en is de ander dicht in de buurt zijn/haar verenpak
aan het poetsen of is voedsel aan het zoeken in nabijgelegen water of
op het slik aan de andere kant van de zeedijk. Ik kijk nog eens en zie
plotseling dat dat kluitje grond dat ik in beeld had, een crèmekleurig
pluizig bolletje is dat zich langzaam in beweging zet. De jonge kluut
beweegt zich onwennig en struikelt meer dan dat het loopt over die
grote kluiten. Er blijken ineens vier van die bolletjes te zijn! En
opvallend is dat één ervan een stuk kleiner is dan de andere drie.
Vader en moeder drentelen zenuwachtig heen en weer. Als ze alle
vier redelijk op de poten staan lopen de ouders richting waterloop. Ze
stappen behendig over de grote kluiten. De kleintjes hebben het er
een stuk moeilijker mee. En die kleine kan het echt niet bijhouden en
blijft een heel eind achter. Ze loopt min of meer alleen. Piet en ik
leven mee. Als er nu maar geen zilvermeeuw voorbij komt! Die
beschouwt dit kleine schepsel als een heerlijke lunch. Dan keert een
van de ouderdieren zich plotseling om en loopt terug naar de kleine.
We slaken een zucht, gelukkig! De kleine is niet vergeten. Al gauw is
de familie weer compleet en hobbelt verder richting de waterloop.
Een voor een verdwijnen ze over de rand in het water. Missie ge
slaagd! Nu de zeedijk nog....
Kluten
De Boom In 1-98
22
De Boom In 1-98
23
