Evtn voorstellen,.,
Nanning-Jan Honingh
De boom in 4-1999
In deze rubriek stelt iedere keer een andere SLZ-medewerker zich voor. Dit keer is
Nanning-Jan Honingh aan de beurt. Wie is deze man met die bijzondere naam?
Dan zullen zij hun zwaarden tot
ploegscharen omsmeden en hun
speren tot snoeimessen; geen volk
zal tegen een ander volk het zwaard
opheffen en zij zullen de oorlog niet
meer leren. Maar zij zullen zitten, een
ieder onder zijn wijnstok en onder zijn
vijgenboom, zonder dat iemand hen
opschrikt;
de profeet Micha
Mijn naam is Nanning-Jan Honingh
en ik ben sinds 1997 werkzaam bij de
stichting als assistent regiomedewer
ker voor Noord en Midden Zeeland.
Aan mijn naam kunt u zien "da'k hlad
hin Zeeuw bin." Ik ben geboren
(1967) en getogen in het Noordhol
landse Waterland en mijn Friese
naam gaat al vier generaties over
van vader op zoon. Mijn oorspronk
elijke bestemming zou veehouder zijn
geweest, maar door de moderne tijd
moesten mijn voorvaderen het vrije
veld ruimen voor wegen, stadsuitbrei
ding en recreatieve doeleinden van
het veenweidegebied. U slaat "Hoe
God verdween uit Jorwerd" er maar
op na.
Maar in mijn vroege jeugd moet wel
de basis zijn gevormd voor mijn liefde
en belangstelling voor de natuur.
Veel vakanties bracht ik door bij mijn
grootouders op de boerderij, waarbij
ik de diverse werkzaamheden werd
betrokken: hooien, riet snijden, bees
ten uitmesten e.d. Na mijn lagere
schooltijd heb ik mijn loopbaan nog
15 jaar vervolgd op een moderner
boerenbedrijf in de buurt. Dat leverde
ook mijn eerste verdiensten op. Ook
de lange zwerftochten met school
vriendjes te voet, op de schaats of
per roeiboot door de (toen nog) uitge
strekte polders zullen nog lang in
mijn geheugen voortleven. U begrijpt
hoe in de puberjaren mijn gevoelige
ziel heeft geleden onder het zware
gedreun van draglines en heimachi
nes die vanuit Purmerend, die grote
stad, het platteland verwoestten.
Na de middelbare school ben ik in
militaire dienst gegaan. Ik had toe al
het idee om milieukunde te gaan stu
deren aan de Rijksacademie 'Nieuw
Rollecate' in Deventer, maar achtte
het raadzamer om eerst de dienst
voor volk en vaderland te vervullen.
Ik werd opgeleid als vrachtwagen
chauffeur, maar werd uiteindelijk hof
meester in de officiersmess in de ou
de vestingstad Naarden: wie de cate
ring beheerst, heeft de macht. Toen
heb ik ook ontdekt dat alle moderne
dingen die we nu zo geweldig vinden,
uitgevonden en beproefd zijn tijdens
oorlogsjaren: van transplantatietech
niek tot kunstmest en geavanceerde
logistiek en communicatie. Maar hier
kom ik op terug.
Na mijn militaire opleiding stapte ik
op de trein naar Deventer en studeer
de milieukunde. Maar liefst 8 jaar en
een poot uit de studiefinanciering van
het Ministerie van Onderwijs en
Wetenschappen trok ik voor deze
studie uit. Ik durfde nog niet de navel
streng met het ouderlijk huis door te
knippen en bleef dus thuis wonen en
werken in het Noordhollands land
schap.
-18-
De boom in 4-1999
Behalve calculerende burger was ik
ook actief in het vrijwillig landschaps
beheer en nam deel aan een
inventarisatieproject van vleermuizen
in Noord-Holland. Ik studeerde af in
de richting Natuur- en Landschaps
beheer met de bijvakken educatie en
filosofie. Samen met Winant Halfwerk
die u in latere aflevering van deze
rubriek zult tegenkomen, studeerde ik
af door het schrijven van een soort-
beschermingsplan voor de boomkik
ker in Overijssel.
Toen had ik vier perioden van 7 jaar
afgerond, want zo loopt een georga
niseerd leven. Ik nam afscheid van
mijn ouders, ruilde mijn liefde voor de
boomkikker in voor die van een soort-
genote en verhuisde werkloos naar
Zeeland. Hier woon ik nu al weer 5
jaar erg naar mijn zin. Na een jaar
vrijwillig landschapsbeheer in Zee
land en een fruitplukseizoen, kreeg ik
werk bij Landschapsbeheer Zuid-Hol
land in Gouda. Daar oefende ik het
beroep uit van coördinator van de
vrijwillige weidevogelbescherming.
Dat was hard hollen na een periode
van lanterfanten, maar ik heb erg
genoten en ontzettend veel geleerd.
Na het tweede weidevogelseizoen
kreeg ik werk aangeboden bij S.L.Z.
omdat Dhr. Herman met pensioen
ging. Hier ben ik druk bezig met het
maken van plannen voor erfbeplan-
ting, beschermen van soorten als
vleermuizen, ruige anjer en steenuil,
sluit onderhoudcontracten af met ei
genaren die een drinkput of knotwil
gen instandhouden, begeleidt op za
terdagen vrijwilligersgroepen in het
natuur- en landschapsbeheer en nog
veel meer.
Na 5 jaar ben ik gelukkig nog steeds
verliefd, fiets vleermuizen achterna
en spaar voor een eigen ervenproject
in Noord-Frankrijk waar ik ooit een
vijgenboom hoop te planten. Verder
ben ik actief in een kleine christelijke
milieuorganisatie en samen met mijn
vriendin organiseer ik in de zomer
natuurwerkkampen voor de christelij
ke jeugd. Er is bij dit publiek nog veel
evangelisatiewerk nodig.
Ten slotte moet ik natuurlijk een ver
klaring geven voor het bovenstaande
citaat; voor u die wellicht niet meer zo
bijbelvast bent. Ondanks alle moder
ne technische ontwikkelingen en de
jacht naar het snelle geld (aandelen,
beurskoersen e.d.) geloof ik dat ui
teindelijk het beheer van natuur en
landschap overblijft als zinvolle le
vensvervulling aller mensen. Ik ben
blij dat ik elke week die mensen zoals
u mag ontmoeten, die ook hun tijd en
ruimte voor natuur en landschap be
steden. Landschapbeheer, een vak
met toekomst!
"Dan zullen zij hun magneetsstrips
tot spades omsmeden en hun klepel
machines tot snoeimessen; geen volk
zal tegen een ander volk het zwaard
opheffen en zij zullen de oorlog niet
meer leren. Maar zij zullen zitten, een
ieder onder zijn knotwilg en onder
zijn hoogstamfruitboom, zonder dat
het mobiele netwerk hen opschrikt."
Nanning-Jan Honingh
-19-
