Even voorstellen..
Karin Mol
De Boom In 4-2001
Alweer een nieuw gezicht bij de SLZ, zult u zeggen. Nou, ik ben er hartstikke blij
mee, dat ze me bij de stichting een tweede toekomst willen bieden.
Tweede toekomst? Hoe zit dat?het begin.
Geboren als 'overkanter' in Terneuzen
heb ik alleen mijn vroegste jeugdjaren
daar doorgebracht. Toen ze tegenover
ons huis het Zuidlandtheater gingen
bouwen, verhuisden we naar Vlissingen
(m'n beide ouders zijn Middelburgers!).
Lang hield ik heimwee naar Terneuzen
maar uiteindelijk waren de vele
mogelijkheden op Walcheren wel heel
aangenaam. Lekker voetballen in de
wei, het hele jaar door naar het strand,
's zomers zwemmen en de rest van het
jaar 'strandjutten' met vriendin en hond.
Mijn ouders moeten er vast wel eens
moedeloos van zijn geworden als ik
weer zielsgelukkig met allerlei oude
rotzooi thuiskwam.
Na een te gekke middelbare schooltijd
(zelfs achteraf gezien) wilde ik naar de
tuinbouwschool. Maar meisjes in de
tuinbouw, in de jaren '70 in Zeeland...
pffff, geen stageadres, dus einde
droom! Dus werd het een ander soort
baan, bijna een kwart eeuw PTT. Hier
ben ik jaren, met plezier, 'vliegende
keep' geweest (invallen bij ziekte,
vakantie of andere hoogtijdagen), door
heel Zeeland en West-Brabant. Toen
diende het fenomeen 'Rijdend
Postkantoor' zich aan in het Zeeuwse.
Wat is er mooier dan als klein meisje
(1.63 m.) in zo'n groot, rood, brommend
monster over de wegen van Walcheren
te mogen scheuren? Maar helaas, deze
service moest verdwijnen (te duur). Dus
kwam ik terecht tussen vier muren in
Oost-Souburg, maar na 4 jaar werd ook
dit postkantoor gesloten en gesloopt
(1997).
Opnieuw naar school
Toen er van hogerhand ook nog een
reorganisatie in gang werd gezet,
waarbij ik rugnummer 21 kreeg, werd
het tijd voor iets anders. Mijn droom
stond op een dag opeens in de krant:
'Groencollege biedt groenopleiding in
deeltijd'. Zou de combinatie van werk,
school en stage lukken? Zoals boven
mijn bed de spreuk hangt: 'A dreamer
lives forever'trok ik de stoute
schoenen aan, op naar het
Groencollege!
En tot mijn grote vreugde werd ik,
'oudje', toegelaten, mits ik een
stageadres had. Een hoveniersechtpaar
stak mij de helpende hand toe en ik kon
weer naar school.
Moetje voorstellen: 'oudje' van 37 jaar
loopt de klas binnen waar de oudste
leerling 18 is. Maar het ijs was al snel
gebroken, al duurde het bij sommigen 2
jaar voor 'u' 'je' werd. Met wederzijdse
steun en kennis heb ik 4 zware, maar
ook fijne, jaren in de schoolbankjes
doorgebracht. Je blijft er wel jong door.
In het laatste schooljaar kwam ik, per
ongeluk, als stagiair terecht bij SLZ.
Wat een relaxte en spontane club
mensen! Het besef kwam al heel snel
dat ik hier dolgraag zou willen werken.
En ziet, m'n tweede toekomstdroom
kwam uit! Sinds 1 november 2000 ben
ik projectmedewerker voor het project
'Beplanting van de minicamping in de
Gemeente Veere'. Dit betreft niet alleen
de beplanting maar ook de
mogelijkheden om het erf op te
waarderen, door bijvoorbeeld aanplant
van hoogstamfruitbomen of leilinden, de
aanleg van een drinkput, etc.
-26-
De Boom In 4-2001
Vanaf maart 2001 mag ik ook 1 dag in
de week naar de 'overkant' West-
Zeeuws-Vlaanderen. Het blijft altijd
weer spannend waar ik terecht kom,
maar Zeeland zie je bij dit werk echt
altijd van z'n mooiste kant!
Mensen hierbij wilde ik het laten.
Misschien nog één tip: In de winter
periode moet u beslist regelmatig naar
het zwerk kijken en gewoon genieten
van de kleuren die in deze periode zo
fel tegen elkaar afsteken. Dan zie je de
wereld daarna weer positief tegemoet.
Ik wens u verder fijne Kerstdagen en
een zonnig 2002 toe, ook namens al
mijn collega's.
Karin in actie tijdens de Natuurwerkdag op de Blikkendiik in Amemuiden
-27-
