Gezamenlijke schouders
De Boom In 1-2002
Door Peter Maas, (kantoor)medewerker SLZ
De doordeweekse vrijwilligers en de lui van het SLZ kantoor gaan eens in het jaar
gezamenlijk ergens aan de slag. Was er eerst al eens een dag gepland in
december, wegens het buitengewoon slechte weer kwamen we daar mooi onderuit.
Maar 5 februari moesten we toch aan de bak en dus moest ik op zoek naar mijn
werkkleren.
Wat deed ik ook al weer aan, vroeger,
toen ik nog standaard mee ging
knotten en zelfs nog eelt op mijn
handen had? Er moet ergens in de
schuur nog zo'n groene legerjas
hangen en met wat geluk zitten de
werkhandschoenen er nog in. De muffe
geur van een oude, vochtige en wat
gestikte jas neem ik voor lief,
boterhammen mee, zelfs een kan
warme thee en even later staat Lucien
voor de deur. Op naar de familie van
Erp in Hoofdplaat. Bijna gelijktijdig
komen ook de busjes van de overkant
het erf oprijden maar van buiten
werken komt door het slechte weer
voorlopig niets terecht. Dan maar koffie
drinken, het programma omgooien en
eerst een rondleiding over het bedrijf.
Het gaat om schapen hier en als SLZ-
ers houden we van een beetje
biodiversiteit. Dat je dat ook bij
schapen in dien mate kunt aantreffen
(27 verschillende rassen!) hadden
weinigen van ons gedacht en met veel
enthousiasme begint Mevr. Van Erp
aan haar verhaal. Even later wordt dit
met zo mogelijk nog meer
enthousiasme door Dhr. Van Erp
overgenomen en alle facetten van de
-24 -
De Boom In 1-2002
schapenhouderij passeren de revue. Je
zou ze zo meenemen van die lieve
kleine dotjes en ik weet dat ik daarmee
bij mijn dochter van tien een heel
goede beurt zou maken. Maar een
verhaal over de vruchtbaarheid van dit
ras weerhoudt me echter. Binnen 13
maanden 11 lammetjes in onze
achtertuin lijkt wat veel van het goede.
Even na elf uur grijpt Theo in. Het is
droog buiten en we staan te popelen
om aan de slag te gaan. Knotwilgen
knotten, meidoornheggen snoeien en
wat geleerd is op de cursus 'vel- en
snoeitechnieken' in de praktijk
brengen. Het materiaal wordt uitgestald
(vinden we dat vanmiddag allemaal
nog terug?), groepjes worden
opgesplitst en de mensen die met de
meidoorns aan de slag gaan krijgen
een fraaie veiligheidsbril op de neus.
Van al deze goede voornemens krijg je
pas echt honger en dus wordt tegen
half een iedereen weer binnen
verwacht. Twee soorten heerlijke soep
staan te dampen. Er wordt
geanalyseerd, er wordt gedetermineerd
en gediscussieerd maar niemand van
ons kan met zekerheid zeggen tot
welke diersoort de toegevoegde
stukken vlees ooit behoorden. Maar
smaken doet het en de lekkere
koffiekoeken die we daarna nog
gepresenteerd krijgen doet vermoeden
dat van het middagprogramma niet
veel meer terecht kan komen. Het valt
mee, langzaamaan beginnen, weer
rustig op gang komen, vooral niet
teveel bukken en met name op het
sociale vlak wat staan zagen, want
daar zijn dergelijke werkdagen
tenslotte toch ook voor bedoeld. We
waren met meer dan dertig vandaag.
Om half vier werd alles en iedereen
geteld en akkoord bevonden, de
meeste knotwilgen geknot en er was
geknipt waar er geknipt moest worden.
Kortom: succesvol, voedzaam, gezellig
en leerzaam.
-25-
