Minicamping Werendijke, Zoutelande
De Boom In 2-2002
Hierin werd aangegeven dat naast het
uitbreiden van de singelbeplanting er
nog diverse andere mogelijkheden
waren om het erf op te knappen. Zoals
de aanplant van een hoogstamboom-
gaardje, aanleg van een drinkput of het
plaatsen van een torenvalk- of
kerkuilenkast.
Hierdoor krijgt het erf een meerwaarde
voor de eigenaar, maar zeker ook voor
de recreant op de minicamping.
Het Vitaal Platteland-project, met de
diverse mogelijkheden, voor ieder wat
wils, sprak aan want er reageerden 21
minicampinghouders. In het najaar van
2001 werden 120 laanbomen, 20
hoogstamfruitbomen en 3600 stuks
bosplantsoen geplant, 1 drinkput
gegraven en 1 opgeknapt.
In het jaar 2002 werd er zeer
voortvarend gestart en werd bij 10
minicampings de beplanting aangepakt.
Hierbij ging het niet alleen om nieuwe
aanplant maar werd ook achterstallig
onderhoud in de bestaande beplanting
aangepakt. Binnen het project bestaat
ook de mogelijkheid om
oude/monumentale bomen door een
vakkundig bedrijf te laten snoeien. Door
het snoeien kunnen deze vaak zeer
beeldbepalende bomen weer jaren
mee. Een succesvol onderdeel was ook
het verstrekken van torenvalk- en
kerkuilnestkasten. Op twee adressen
waar deze kasten werden verstrekt
konden de eigenaren ai na een week
melden dat er een paartje torenvalken
in zat. Het wachten is nu op de
gezinsuitbreiding in deze woningen op
grote hoogte (3,5 a 4 m. hoog).
torenvalkkast
Natuurterrein
Ook een nieuwe mogelijkheid werd
aangeboord, namelijk de aanleg van
een 'natuurterrein' bij de minicamping
van de familie Melis te Westkapelle. De
wens van de eigenaar was duidelijk: er
moest water aanwezig zijn en, natuur
en 'cultuur' moesten hand in hand
gaan. Hier werd gekozen voor een
hoogstamboomgaardje met oude
fruitrassen. Deze bomen zijn sterker en
beter bestand tegen ziektes dan de
hedendaagse soorten. Water kwam er
in de vorm van een drinkput en een
sloot met zeer flauw talud waarbij
knotwilgen werden geplant. Aan de
wegzijde werd een Zeeuwse haag
ingeplant met voor passanten een
doorkijkje op het terrein. Ook oude
gebruiken uit vroeger dagen werden
teruggebracht, namelijk hakhoutbosjes,
mispelbosjes en de aanplant van
notenbomen (vliegwerend). Door
middel van het inzaaien van een
streekeigen, bloemrijk zaadmengsel
hebben we de natuur een handje
geholpen. Een groot aantal bloeiende
planten is niet alleen een mooi gezicht,
maar ook waardevol voor de natuur.
Vlinders en andere insecten zoeken er
nectar en vogels komen op de insecten
af. De natuur kan hier vanuit tent of
caravan gevolgd worden.
Voor het najaar van 2002 staan weer
een aantal eigenaren te popelen om
aan de slag te gaan. Dit project geeft
een duidelijke meerwaarde voor de
recreant, maar ook voor de inwoners
van Walcheren, ledereen kan nu het
groene groeiproces van de bomen en
struiken op de minicampings volgen tot
het mooie eindbeeld, die de naam van
Walcheren als 'tuin van Zeeland' eer
aan zal doen.
Hieronder volgen nog twee verslagen
van deelnemende minicampings
-18-
De Boom In 2-2002
door Jopie Dingemanse, eigenaresse
Het volgende stukje vertelt iets over de
erfbeplanting op het akkerbouwbedrijf/
minicamping 'Werendijke' van de Mts
Dingemanse. De monumentale
boerderij ligt op zware kleigrond op een
afstand van 500 m. van de hoogste
duinen van Nederland, vlakbij
Zoutelande. Toen in '44 Walcheren
onder water werd gezet verhuisden de
bewoners tijdelijk naar Zoutelande, wat
droog was gebleven. Bij de hoogste
vloed stond het water tot aan de
dakgoot. In '45, na herstel van de dijken
en het droogvallen van het land, keerde
men weer naar de boerderij terug en
begonnen de herstelwerkzaamheden.
Men besloot in Walcheren een ruil- en
herverkaveling tot stand te brengen. De
grond kwam grotendeels rond de
boerderij te liggen en er werden sloten
en wegen aangelegd. Er werden vele
bomen aangeplant, zo ook op
'Werendijke'. De erfbeplanting bestond
voornamelijk uit populier, meidoorn en
gewone vlier. De meidoorn werd 10 jaar
geleden geruimd voor nieuwbouw van
een loods en van de populieren legden
er bij elke storm een paar het loodje.
Van de fruitbomen die op het erf
werden geplant zijn er nog enkele over:
een vroege geel/groene zure appel
(Madeleine?), die slechts een paar
dagen lekker is. De mooie, blinkend
rode najaarsappeltjes zijn versleten.
Wat verder nog rest is een hoogstam
stoofperenboom (St. Remy) en een
vijftal handperen. De beide
notenbomen geven nog elk jaar een
goede oogst.
Het kleinfruit zoals rode bes (janievers)
en kruisbes (beiers) wat rond de
moestuin stond, moest al in '70 het veld
ruimen om plaats te maken voor
bloementuin, gazon en schapenweitje.
Ook werden na de inundatie de
hofvijvers gedempt en o.a. opgevuld
met de maalstenen van de molen, die
in '41 was gesloopt.
De boerderij ging in '74 over van vader
naar zoon. Door de steeds slechtere
omstandigheden in de landbouw werd
naar een alternatief gezocht. Allerlei
gewassen waren al uitgeprobeerd,
maar gaven niet het gewenste
resultaat. In '87 werd gekozen voor een
minicamping. Kamperen bij de boer
dus.
Op de plaats van de vroegere hofvijvers
verscheen een modern toiletgebouw en
waar in '44 nog de hofweide was, die
later als bouwland werd gebruikt, legde
men een extra drainage aan en werd
het kampeerveld ingezaaid. Met
subsidie van Staatsbosbeheer werden
5 rijen bomen en struiken ingeplant:
liguster, kornoelje, gelderse roos,
haagbeuk en esdoorn. De aanplant
ging in maart de grond in, waarna een
zeer natte zomer volgde. Bij controle
bleken dan ook praktisch alle bomen in
leven en hoefde er niets bijgeplant te
worden. Een probleem was wel de
sterke, zoute westenwind, zo dicht bij
zee.
Het duurde dan ook wel zo'n 7 jaar voor
de beplanting voldoende beschutting
gaf. De eerste 5 jaar moest van de
gemeente Veere nog mais gezaaid
worden rondom de beplanting, zodat de
tenten en caravans vanaf de openbare
weg toch aan het gezicht onttrokken
waren. Aan de noordzijde hebben we
nog een aarden wal aangebracht, zodat
de koude noordenwind minder vat had
op de jonge aanplant. Dit bleek goed te
werken en ook hier ging alles goed
groeien.
Er werd regelmatig gesnoeid en
afgelopen winter is er flink uitgedund
door een groepje SLZ-vrijwilligers,
zodat ook de binnenste rijen weer
voldoende licht krijgen. De bomen in de
-19-
