Een dagje veldwerk in Zeeuws-Vlaanderen
Door Mark Dobbelaar, vrijwilliger bij VLP Zeeuws Vlaanderen en Steltkluut
Het is woensdagmiddag als Wim me belt met de vraag of ik nog van plan was een dagje
met de vrijwillligersgroep mee te gaan. Eerder deze week had ik gevraagd of hij de komende
week nog in de buurt moest werken met de groep. Aangezien ik thuis nog heel wat klussen
heb, was ik het eigenlijk al weer vergeten en verwachtte het telefoontje dan ook niet meer.
Afgesproken om negen uur op een boerderij in de
omgeving van Zaamslag. Ik kom met eigen ver
voer aangezien het merendeel van de club vrijwilli
gers uit de omgeving van Terneuzen komt en ik
uit Hulst. Prima geregeld, maar aan de ene kant
gevaarlijk, omdat ik tijdens deze vakantie de wek
ker nog niet een keer heb gezet. Wanneer ik don
derdag om half tien op de werkplek aankom
maakt Wim me enigszins streng duidelijk dat ze
toch wat vroeger de werkzaamheden aanvangen.
Tja, inderdaad toch wat te laat uit bed. Werk is
werk, dit geldt ook voor vrijwilligerswerk.
Snoeien
Snel beginnen dan maar. Eerst mag ik een niet al
te grote oude pereboom snoeien. Aangezien deze
redelijk goed bijgehouden is, is hier en daar lichtjes
dunnen voldoende. Aangezien ik bij SLZ al eens
een cursus hoogstamfruit snoeien gevolgd heb,
heb ik er al enige kijk op en kan tevens weer wat
meer praktijkervaring opdoen.
Om kwart over tien gaan we pauzeren, waar ik
dan eigenlijk nog geen recht op heb, maar aange
zien het dan ook nog gaat regenen, vind ik het
toch wel kunnen. In de keuken krijgen we van de
vrouw des huizes thee of koffie met een lekkere
bolus erbij. Wim vraagt of ik na de pauze samen
met hem de essen op de dijk wil helpen vrijzetten.
Hiermee is dan ook het volgende klusje alweer
geregeld. Er wordt nog wat gepraat en gelachen,
toch een leuk clubje mensen, vandaag bestaande
uit twee vaste medewerkers en vier
vrijwilligers, leder heeft zijn eigen
redenen om als vrijwilliger mee te
gaan. Zeker de moeite waard voor
mensen die graag buiten bezig zijn, op
deze manier leer je veel mensen ken
nen, je doet wat natuurkennis op en
bent bezig met behoud van
cultuur(historische) objecten.
Zeisen
Na de pauze maak ik nog eventjes de
snoeibeurt van de perenboom af en ga
daarna met behulp van de zeis het
volgende karwei beginnen. Het in de
pauze besproken karweitje is nodig
omdat het gevaar bestaat dat de jonge
essen (vorig jaar aangeplant) overwoe
kerd worden door de ruigte eromheen.
Dit gedeelte van de dijk wordt wat
minder vaak gemaaid. Dus brandne
tels, braam, distels, riet, enz. worden
rond de essen weggemaaid. Ook zo
nu en dan een zaailing van de vorige
dijkbeplanting, populieren, wordt uit
de omgeving van de essen verwijderd.
Ook als ik een jong meidoornplantje
of iets anders tegenkom maai ik het
vrij van ruigte. Toch snel aan het zwe
ten in dit broeierige weer, mede door
de inspanning met de zeis en het niet
al te gemakkelijk staan en lopen op
het schuine dijktalud. Toen Wim
zojuist voor aanvang van deze klus
vroeg of ik laarzen bij me had zei ik
dat het met de werkschoenen ook wel
zou gaan, maar nu ik een tijdje tussen
nat gras loop, voel ik dat de laars hier
geen overbodige luxe zou zijn
geweest. Helaas dan maar de rest van
de dag met natte sokken rondlopen.
Na het zeisen repareren we nog de
boombescherming, deze bestaat uit
palen, planken en prikkeldraad. Deze
boom staat in een weide en moet
zodoende goed afgeschermd worden
voor het vee.
Rond de middag is het etenstijd, er
wordt tomatensoep geserveerd met
een saucijzenbroodje. Lekker om een
warme hap te nuttigen met dit wat
druilerige weer. Nadat de krant gele
zen is en duidelijk is geworden van
wie nu welke krant is en men er ook
achtergekomen is dat de ene krant de
dag ervoor al doorgeplozen was, her
vatten we het werk.
Boombescherming
Andere bomen in de weilanden, met
name de hoogstamfruitbomen, zijn
allemaal met kippegaas omwikkeld
tegen veevraat. Aangezien dit er al
een tijdje rondzit en het gaas met de
stam dreigt te vergroeien, moet dit
weer wat ruimer rond de stam aange
bracht worden. Hier ben ik dan voor
de rest van de middag samen met een
andere vrijwilliger zoet mee. Tijdens
het werk, vooral in de weiden rond de boerderij,
vliegen er behoorlijk wat boerenzwaluwen rond.
Ook kom ik op het erf een grote regenput tegen.
Nieuwsgierig kijk ik er in en zie tot mijn verbazing
dat de gehele binnenkant begroeid is met varens.
Helaas heb ik geen fototoestel bij me. Aangezien
ik niet zo bekend ben met deze plantensoort weet
ik niet wat voor soort varen het is, maar dat maakt
het er niet minder mooi om.
Na het tellen van het gereedschap dat ook nu
weer niet onbelangrijk blijkt te zijn, komt er een
eind aan de werkdag. Als volgende week mijn
vakantie erop zit dan komt zo'n dagje met de VLP
er niet zo snel meer van. Toch ga ik proberen wat
vaker mee te gaan, want ook deze dag met regen
buitjes was zeer de moeite waard. Mensen die ook
eens mee willen gaan hoeven alleen maar even te
bellen. Men komt hiermee op de mooiste plekjes
van Zeeland. De ene keer een dijk met knotwil
gen, de andere keer een oud bosje en dan weer
een monumentale boerderij. Het zijn meestal plek
ken waar je normaal gesproken nooit zou komen
en niet eens van weet dat ze zo dicht bij je woon
omgeving bestaan. Als je er voor openstaat, kun je
van zo'n dag veel opsteken. Vaak weten de mede
werkers ook veel over de flora en fauna in die
omgeving, of over de ontstaansgeschiedenis van
het gebied. Je leert op een goede manier omgaan
met gereedschappen en veilig te werken.
In de jaren dat ik nu meega, ben ik me veel meer
bewust geworden van mijn eigen omgeving.
