e
Geflitst!
imw 4v.
'l
m< I m
De Boom In 3-2005
Een doorgewinterde vrijwilliger: Kees Wisse
door Yet Baas, redactiemedewerker en vrijwilliger bij VLP NMZ
In onze rubriek Geflitst! komt deze keer weer een buitenwerker aan het woord.
Middelburg, maandag 15 augustus
Het is een bewolkte, maar gelukkig geen koude
zomerdag als ik bij Kees Wisse aanbel. We gaan in
de tuin zitten, waar goedverzorgde en breed uit
gegroeide fucsia's in potten staan. Nadat Kees
koffie heeft gezet, is het tijd voor mijn eerste
vraag.
'Hoe lang werk je al bij de Stichting?'
'Ik ben begonnen in de weekendgroep Walcheren,
tegelijk met het begin van de stichting. Dat moet
in 1982 of '83 zijn geweest. Het kantoor, met
Foort als opzichter, bevond zich toen in het
Landbouwhuis op de Markt in Goes, waar tegen
woordig café Bolsjoi is.
'Wat heb je hiervoor gedaan?'
'Ik ben in 1995 gestopt met werken. Daarvoor
werkte ik bij de afdeling milieu van de provincie
Zeeland. In 1997 ben ik bij de doordeweekse
groep van de Stichting begonnen, de zogenaam
de Klaplopers. Dat is de woensdaggroep, die over
het algemeen uit wat oudere mensen bestaat,
meestal Vutters of gepensioneerden. Het oudste
lid van deze groep (Jo van de Klooster) is geloof
ik al 83. Tegenwoordig werk ik alleen 's winters
bij de Stichting: bij de Klaplopers, én de vrijdag-
groep.'
'Wat vind je interessant aan het werk?'
'Ik hou ervan om buiten te werken. Je komt op
heel veel verschillende plekken, ook op plaatsen
waar je anders nooit zou komen. Ik
vind het leuk om te knotten én je blijft
er fit bij!'
'Zou je dingen veranderd willen zien?'
Kees denkt na. 'Ik zou het niet weten.
Over zulke dingen wordt op de jaar
vergadering gepraat. Met de
Klaplopers bespreken we het winter-
programma voor de aanvang van het
seizoen. Ik heb geen wensen.' In de
tuin van Kees staat (haast symbolisch)
een piepjong knotwilgje. Er valt nog
weinig aan te knotten. Het boompje
is, schat ik, amper een jaar oud. 'Op
mijn 57ste ben ik gestopt met wer
ken,' verteld Kees. 'De Stichting is een
uitkomst voor me. Het geeft structuur.
Tegenwoordig komen er steeds meer
mensen bij, ook bij de Klaplopers. Elk
jaar in november vindt de landelijke
Natuurwerkdag plaats, op allerlei loca
ties in het land. Het is bedoeld om
nieuwe vrijwilligers te werven. Er wor
den projecten uitgezocht (meestal
knotwerk) waar geïnteresseerden een
dagje kunnen meedraaien. Dat werkt
goed. Op die manier zijn er veel men
sen bij de Klaplopers bijgekomen.'
Wandelstokken
Het interview is voorbij. Kees brengt
me naar de voordeur. In de huiska
mer valt mijn oog op een tak aan de
muur. Als ik wat beter kijk zie ik nog
meer getuigen van Kees' liefde voor
de natuur. Op de vensterbank staat
een grillig gevormde boomwortel, die
op een modern kunstwerk lijkt. Ik zie
gepolijste stukken hout en opgeprik
te vinders. En naast de voordeur een hele serie
door de natuur gevormde wandelstokken,
bestaande uit alle mogelijke boomtakken. Ik her
ken een door ingroei van kamperfoelie gedraaide
berk uit de Zepeduinen, want zelf heb ik er ook
zo een. Ik stap op mijn fiets en rij de straat uit.
Boven mijn hoofd zwieren de laatste gierzwalu
wen.
Kees Wisse (links) maakt samen met Ton de Koning een valkerf tijdens de cursus zaag- en veltechnieken
(foto: Robert Wielemaker)
